Son yazımdan sonra bir takım değişiklikler yaşadık. Bu değişiklikler beni mutlu ettiği gibi önümüzdeki günlerde ya da aylarda Çınar da bu değişikliklerden mutlu olacak eminim. Çünkü aslında herşey tam da onun istediği gibi olacak. Benim de gözüm arkada kalmayacak.
Şimdi bu profesyonelce mi? Hayır!!!! Hem de hiç de değil.
Çınar benim işimi engelleyecek mi? Evet, belki ya da ilk başlarda.
Aradaki dengeyi nasıl sağlayacağım? Zor olacak benim için.
Yeni açılan bir okul. (Bir önceki yazımda yazdığım anaookulu değil) O okulda müdür bir anne. Yemek istemediğinde, uyumak istemediğinde, canı yandığında, anne şefkati istediğinde soluğu benim yanımda almak isteyecek, biliyorum ve eminim.
Ben ise orada anneliğimi rafa kaldırmak zorunda kalacağım.
Çınar şaşıracak çünkü annesi orada daha farklı olacak, diğer çocuklar üzülmesin diye herkesin yanında ona sarılamayacak.
Anne ne yapacak? Kapının önünde anneeeeeeeeeee diye ağlayan bir çocuk sesiyle veli görüşmesi yapmak isteyecek mi?
Hayır!!
Dengeyi kurmak zor olacak.
Çınar'ın keyfi bu aralar tavan yapmuş durumda. Büyünce basketçi olacağım diyordu. Şimdi bunu destekler şeyler yaşıyor.
Önce Demir ile FIBA Dünya Basketbol şampiyonasında Türkiye'nin ilk maçına gitti. Sonra diğer maçları evde heyecanla izledi. Şu an yine babasıyla Türkiye-Çin basketbol maçında.
Bu arada akşam uykularımız rafa kaldırıldı.
Evde sürekli basket oynuyor.
Yemek yiyip, uyuyup, boyunun uzamasını bekliyor. Boyu uzadığı zaman basket atabilmeyi hayal ediyor.
Umarım Çınarişkom, umarım, küçüçükken, 2,5 yaşındayken hedeflediğin boyundan büyük hayallerini gerçekleştirebilirsin minnoşum.
Fotolar cep telefonundan çekildiği için en net olanları bunlardı :(