tag:blogger.com,1999:blog-33116096501788080742024-03-13T03:05:10.639-07:00...ÇINAR'IN GÜNLÜĞÜ...Mucizem, Herşeyim, Minik Fırtınam Benim...Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.comBlogger225125tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-48223480728488408552015-04-10T08:45:00.000-07:002015-04-10T08:50:47.100-07:00Biz yokken, çok büyüdük!<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Çooook uzun bir zamandan sonra merhaba!!!!!!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Biraz önce bloga girip bir bakayım dedim ve buraları ne kadar özlediğimi farkettim. Bizimkiler büyüdü, ufak bir güncelleme sadece benimki!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Bizde herşey yolunda. Ördeklerin birisi anaokuluna, diğeri 1.sınıfa gidiyor. Anneleri de babaları da yüksek lisans yapıyor. Hepimiz okullu olduk kısaca. İş, okul, ev, çocuklar, ödevler, arada gezmeceler.... </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Kısaca hayat...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-ad9IEcmh2fs/VSfqmfzQJHI/AAAAAAAASMI/fEbuskKUBHU/s1600/IMG_0069.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-ad9IEcmh2fs/VSfqmfzQJHI/AAAAAAAASMI/fEbuskKUBHU/s1600/IMG_0069.JPG" /></a></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
2 çocuklu yaşam zor çok zor ama keyifli geçiyor. İyi ki de olmuş dedim hep. Irmak kız olduğu için sanırım Çınar'dan çok ama çok farklı. İkisi hem çok iyi arkadaş hem de birbirilerinin azılı düşmanı gibiler. Evde sürekli bir kavga hali. 10 dk sessizce oynadıklarında kıllanıyorum. Gidip bakıyorum, hala niye bir çığlık sesi gelmedi diye. Irmak idmanlı büyüdü ne de olsa. Artık o da savunma teknikleri geliştirdi. Hatta bazen Çınar'ı Irmoş'un elinden almak zorunda kalıyorum. </div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Fiziksel kavga etmedikleri taktirde pek mudahale etmiyorum. Hem problem durumunda kendi çözümlerini bulmayı öğrenmeleri için hem de kendi ruh sağlığım adına söyleyim. Sürekli arayı bulma durumu fena sinir bozucu birşey. Bir süre sonra amaaann moduna geçiyorsun. </div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Neyse, çocukluğun ve kardeşliğin gerekliliği belki de. Hem dayanışmayı hem olumsuzluklarla mücadele etmeyi öğrenmeleri adına sınav gibi birşey kardeşlik. </div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
<b>Özet</b>: Güzel şey be kardeşlik.</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Cee-e yapıp kaçıyorum. Hadi tutmayın beni ;)</div>
<div>
<br /></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-994504929374515022013-03-01T07:27:00.001-08:002013-03-01T07:27:36.785-08:00İki Çocuklu Alışverişin Hikayesi<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Bj10wpnXz_I/UTDIdM8S97I/AAAAAAAADfE/3SP4RXKHnps/s1600/DSC_0999.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://1.bp.blogspot.com/-Bj10wpnXz_I/UTDIdM8S97I/AAAAAAAADfE/3SP4RXKHnps/s640/DSC_0999.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
2 çocuklu annelik artılarıyla eksileriyle... Biraz mübalağa edeceğim, aslında çok ama çok zevkli birşey her an onlarla olmak.<br />
2 çocuklu bir aile olarak en kaos dolu anlardan biri evden çıkmaktır. Bunun ilk aşamasında başlar zorluk.<br />
İlk olarak Irmak hazırlanır. Sonra babamız evdeyse o Çınar'ı hazırlar yoksa ben hazırlarım. Bu arada milyon kez "Irmaaaaaak gel, kızım addaaaa gidiyoruz" ya da " Çınaaar hadi bırak arabayı gel, geç kaldık, bak baban kızacak" şeklinde bağırır dururum ama tık yok...<br />
<br />
Otobüs terminalindeki "Çığırtkanlık yaparak sizi rahatsız etmek isteyenlere itibar etmeyiniz"yazısını hatırlıyorum. Bu ben ve Çınar için yazılmış olmalı.<br />
<br />
Birinin çantası, diğerinin oyuncakları, birinin şapkası, diğerinin ayakkabısı derken zaten daha gitmeden yorulmuşsundur. İkisini birden toparlayamadığın anlarda "amaaaan gitmiyorum" diyesin gelir, ama nafile. O kadar hazırlık, çaba boşa mı gidecek??<br />
Hazırlanma aşamasında 1000 kalori harcamışsındır çoktan. Niye iki çocuklu anneler tek çocuklu hallerinden daha zayıftır? Bundan işte.<br />
<br />
En son çingene göçü şeklinde elinde çantalar giyinip çıkarsın, asansöre binersin. Asansörün düğmesine Çınar basar, Irmak da "Ben de basacağım "ı işaret parmağı havada "ııııııh ıııııhhhh "larla ifade eder. Hıh tamam küçüğün de gönlünü ettik. O da bastı asansörün düğmesine, sorun yok.<br />
<br />
Genelde büyükler babaların , küçükler annelerin sorumluluğunda olur. Herkes kendi sorumluluğundakini alıp koltuğuna bağlar. Ohhhh yola çıktık gibi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Uvue9a1hiHE/UTDIdYb6vtI/AAAAAAAADfI/8zvByLrNk5o/s1600/DSC_0964.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-Uvue9a1hiHE/UTDIdYb6vtI/AAAAAAAADfI/8zvByLrNk5o/s1600/DSC_0964.jpg" /></a></div>
En sevdiğim anlardan biri yolculuk kısmıdır. Genelde onlar arkada gülüşür durur. Çınar bir hareket yapar, Irmak kıkırdar. Çınar gidene kadar aynı hareketi tekrarlar. Ya da Irmak bir ses çıkarır, Çınar'a çok komik gelir. Habire kikirder dururlar. Yol boyunca aynı sesi duymaktan bazen kafan kocaman olur, bazen de sessiz sessiz giderler.<br />
Biri susamışsa ve tek pet şişe varsa yandın. İlla öbürü de suluğundan değil de pet şişeden içeçektir. Büyük küçük farketmez, ikisi de pet şişeyi ister. Kardeştir, birşey olmaz dersin ve aynı şişeden ikisi de içer. Genelde idare etmek zorunda olan büyük olandır. Çünkü o anlar, diğeri terrible two'ya çoktan girmiştir. Tamam sularını da içtiler. No problem.<br />
<br />
Gideceğimiz yere geldik. Arabayı indir. Birini indir, diğerini indir. Birini indirirken diğerinin elini tutmayı unutma sakın. Çanta, kabanlar, şapkalar, sular, bebek arabası, aman arabada birşey unutma.Hepsini aldık, oooh gezeceğiz.<br />
<br />
Yemek yedirme kısmını genelde sorunsuz hallederiz. Dolaşacağımız bir yerse Irak arabada, Çınar yürüyor şeklinde girdiğimiz yere Irmak yürüyor, Çınar arabada şeklinde devam ederiz. "Aaaa kocaman çocuğu bebek arabasında gezdiriyor" şeklinde bakan bakışların yanından geçerken "Oooğlum, kardeşinin arabasından in. Bak sen büyüdün taşımaz bu seni" derim ki "Aman da aşırı koruyucu anne sanmasınlar" :)))<br />
<br />
Genelde bizim gezmelerimiz bebek arabasında uyumayı sevmemesinden dolayı huysuzluk yapıp, ne kucakta, ne arabada, ne yürüme pozisyonunda mutlu edemediğimiz Irmak ve baba önde, "Yaaa daha yeni gelmiştik, biraz daha duralım anne noluuuuur" şeklinde Çınar'la ben arkada arabaya doğru hızla gidip, çingen göçüne bir de alışveriş torbalarını eklemiş olarak gitmemizle sonlanır.<br />
<br />
Aslında alışveriş merkezi gezmeyi pek sevmiyorum. Genelde hava soğuk da olsa hava alsınlar diye dışarıda biraz dolaşıp sonra restaurant ya da ev gezmesi yaparız. Ev gezmesi en rahatı...Neyse...Orası ayrı hikaye.<br />
<br />
Arabaya bindik. Haaaah tamaaam. Ohhh eve gidiyoruz. Gelirkenki sesler yerini sessizliğe bırakır. Önce "Anneee Irmak uyudu" sesi gelir arkadan. Sonra "Annneeee dişlerimi fırçalamadan uyusam dişlerim çürür müüüüü?" sorusu gelir.<br />
Mutlu sona az kaldı. İkisi de uyudu. Biri bende, biri babada. Eee alışveriş torbaları ne olacak??? Güçlü baba hepsini taşır. Çınar ve torbalar kucakta ya da Çınar kucakta torbalar alışveriş arabasında beraber ite ite gideriz asansöre.<br />
Sonunda....<br />
Çingene göçü göçemeden geri geldi. Yorgun, argın, canın çıkmış....<br />
İlk söylediğimiz şey.........Evim evim güzel evim.<br />
<br />
<br />
<br />
<br /><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-66597236115904976252013-02-13T06:43:00.002-08:002013-02-13T06:44:06.727-08:00Kardeşli Çınar-Abili Irmak<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Q4wRNGg9oas/URuY4HOcLnI/AAAAAAAADdU/IdbORtWE-g4/s1600/DSC_0276+copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://1.bp.blogspot.com/-Q4wRNGg9oas/URuY4HOcLnI/AAAAAAAADdU/IdbORtWE-g4/s640/DSC_0276+copy.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
Tekrar merhaba,<br />
Yine arayı çok mu açtım ne!!!!!<br />
Tek tek bahaneler saymayacağım. Doğum fotoğrafçılığının vaktimi çok alması, Irmoş'a bakıcı bulamamam, 2 çocuk yorgunluğu ve uykusuzluk diye kısa bir özet geçmekte fayda var.<br />
<br />
Yani aslında, telaşlar silsilesine bir kapıldım, çıkamıyorum. Bir el lazım bana. Biri el atsa da çıksam da insan sıfatına yakışır şekilde yatsam, uyusam, gezsem, tv izlesem, kitap okusam (emzirirken boş kalmayım diye Irmak'ın saboteleri arasında okumayı beceriyorum yine ama neden akşam yatağa yatıp okumayım...), sam sam sam...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-SEXC_Sjb_j4/URuY3zsnI1I/AAAAAAAADdI/qUvmlYcTtb8/s1600/DSC_1137+copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="http://3.bp.blogspot.com/-SEXC_Sjb_j4/URuY3zsnI1I/AAAAAAAADdI/qUvmlYcTtb8/s640/DSC_1137+copy.jpg" width="640" /></a></div>
Olsun.. ben şikayetçi değilim. Kaçan bilmem kaçıncı yardımcı teyzeden sonra en son gönlüme göre bir tane buldum. Darısı devamına..<br />
Bir bakışa, bir dokunuşa bütün yorgunluğun tükendiği bir serzeniş benimki aslında. Irmoşumla yeniden bebek kokusunu içime çekip, bebek özlemimi giderirken bir bakmışım zevkle yapıyorum hepsini.<br />
<br />
Büyüdükçe hayat bir yandan kolaylaşıp bir yandan zorlaşıyor. Şöyle ki... Çınar'ın ilk doğduğındaki kıskançlıkları kalmadı hatta tam tersi birbirlerine müthiş düşkün 2 kardeş oldular. Akşam eve gelince Irmak hemen abisine sarılır, hatta ayakkabılarını alıp ayakkabılığa koyar (vallahi billahi de yapıyor. içinden geliyor hanımın), uzun bir kolaşırlar. Sonra bu sevgi kelebekleri aynı oyuncağı almak isteyene kadar devam eder.<br />
<br />
Artık Irmak'ın da sesi çıkmaya başladığı için elindeki kıymetliyse ve biri onu almak istediyse sesiyle karşısındakini pes ettiren cinsten.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-KDFNlllffWE/URulbEVXZEI/AAAAAAAADdo/Kb6Y8uaacYc/s1600/DSC_0294.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-KDFNlllffWE/URulbEVXZEI/AAAAAAAADdo/Kb6Y8uaacYc/s640/DSC_0294.JPG" width="427" /></a></div>
<br />
Artık Çınar'la beraber oyun da oynamaya başladılar. Bazen bakıyorum odaya girmişler ya top oynuyorlar, ya üst üste boğuşuyorlar, ya da ikisinin elinde birer araba bayağı bayağı oynuyorlar. Şaşırıyorum. Kıskanmıyor mu peki? Her çocuk kadar, olması gerektiği kadar, bazen çok bazen hiç. Biz Irmak'ı çok sevdiysek bakıyoruz surat düşmüş. O da küçük daha, o da ilgi bekliyor. Kıskançlığını bazen ilgi bekleyerek, bazen kedi gibi bakarak, bazen hırçınlaşarak gösteriyor. Bir şekilde denge kuruluyor ama.<br />
<br />
Problem genelde Çınar'ın oyununa dalıp da Irmak'ın oyununu bozmasından çıkıyor. Abisinin yaptığı herşeye büyük hayranlık beslediğinden onun oyunları onun için dayanılmaz cezbedici geliyor. Oyununun ortasına dalınca " Anneeeeeeee Irmak oyunumu bozuyor" sesinden sonra Irmak'ı odadan çıkarabilene aşkolsun.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-bmtvN0BLFPg/URToV7OG0SI/AAAAAAAADc4/qZ7Ymg1yzDc/s1600/File_149.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://3.bp.blogspot.com/-bmtvN0BLFPg/URToV7OG0SI/AAAAAAAADc4/qZ7Ymg1yzDc/s640/File_149.jpg" width="424" /></a></div>
<br />
Bir de sık sık yaptıkları bir sarılma fasılları var ki buna değinmeden geçemeyeceğim. Her gördüğümde duygulanıyorum. Çınar her ağladığında ya da ben Çınar'a kızdığımda Irmak her ne yapıyorsa yapsın işini bırakıp koşa koşa abisinin yanına gidip ona sarılır. Hiç kaçırmaz. Bundan mütevellit aralarında bir anlaşma oldu. En ufak mutsuzlukta ya da arada bir estiğinde hemen sarılırlar, Irmak abisinin omzuna başına koyar. Öyle kalırlar :) Geçen Çınar'a kızdım ve odasından 5 dk çıkmamasını istedim. Çınar içerden "Irmaaaaaaaaak, öhüüüü" şeklinde ağlıyordu :))<br />
<br />
Bazen bağırış çağırış kavga ettikleri de oluyor. Irmak küçük ama sesi onu bastiriyor. Ama anladım ki bu insanın sinirlerini bozan birşeymiş. Bu zamanlarda sinirlerim elveriyorsa müdahale etmemeye çalışıyorum ama bunun için Irmak'ın biraz bilinçli olması lazım diyorum. En azından problem çözmeyi öğrenecek kadar.<br />
<br />
Ama bu çok uzun sürmeyecek gibi. Folik asit çocuğu bunlar... Suya götürüp, susuz getirecek cinsten...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-59233708129851025322012-11-26T04:01:00.002-08:002012-11-26T04:15:50.009-08:00Serminn Photography'e davetlisiniz!Çoook uzun zamandır hayalini kurduğum şeyi gerçekleştirdim. Fotoğraf çekmek benim için vazgeçilmez bir hobi iken üstüne Irmoş'la birleşince ikisini aynı anda yapabileceğim bir şeyle uğraşmak istedim. Hep istedim ama bir türlü bu işi resmiyete dönüştürememiştim. <br />
<br />
Doğumlara girdim, çıktım, bebekleri fotoğrafladım ama bunu çocuklarımla da yapabileceğim bir işe dönüştürmek zamanımı aldı. Şimdi ikisine de vakit ayırabileğim sevdamı cümle alem duysun istedim.<br />
Ankara'da doğum, bebek, çocuk ve hamile fotoğrafçılığı ile sahalardayım. Bir ben eksiktim değil mi! Olsun :))<br />
<br />
<a href="http://www.serminn.com/">www.serminn.com</a> is ON AIR!<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-k9JHEHM046k/ULNY3RBkPBI/AAAAAAAADZ0/tO-u3fNB-oU/s1600/logo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-k9JHEHM046k/ULNY3RBkPBI/AAAAAAAADZ0/tO-u3fNB-oU/s1600/logo.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://www.serminn.com/">www.serminn.com</a><br />
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-50418398230921948752012-10-08T12:44:00.000-07:002012-10-07T13:55:57.836-07:00Bir Ses, 3 soluk6 ay önce yeni yaşımız bize sağlık getirsin dileklerinizi alıp ortadan kayboldum. Bir sürü mail aldım, iyi misin, yaşıyor musun diye soranlar. Burdayım, yaşıyorum, iyiyim. Çoook şükür.<br />
Çınar doğumgününden hemen sonra hastaneye yatmayı gerektiren, adını bile anmak istemediğim şüphelerle hastaneye yattı. Tedavisini oldu, çıktı. O günleri tekrar hatırlamak istemediğim için hiç detaya girmeyeceğim. Ömrümün en kötü günleriydi desem...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-s2-xzH7kg-w/UHCJfM0W4iI/AAAAAAAADZM/3tS5SIXiFwc/s1600/DSC_0690.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://3.bp.blogspot.com/-s2-xzH7kg-w/UHCJfM0W4iI/AAAAAAAADZM/3tS5SIXiFwc/s640/DSC_0690.jpg" width="422" /></a></div>
Ondan sonra da yazasım gelmedi hiç. Soğumuştum bayağı. Zaten bırak yazmayı, bilgisayarın başına oturacak vakit bile bulamadım. Hala da devam ediyor. 2 çocuklu hayat gayet koşturmacalı devam ediyor. Hem çoooook güzel hem çoooook zor. <br />
<br />
Çınar cephesinde durumumuz daha iyi. Artık 1 yaşını dolduran Irmoş'la oynamayı çok sevdiği için kıskançlıklarını biraz dizginledi. Kreşten eve gelir gelmez hemen kardeşini soran bir abi, abisinin sesini hatta adını duyduğu anda çıldıran bıcırık ile tatlı 2 kardeş oldular.<br />
1 yaş tahlili için kan alınırken alnından şapır şapır terler akıtan hatta bir süre sonra üzüntüsünden ağlamaya başlayan bir abi oldu benim minik ördek. Kardeşi aşı olacağı gün benden daha çok stres olan hatta "Anne nolur kardeşimi aşıya götürme, canı acıyacak" diye ağlayarak beni şaşırtan performansıyla hem hala çocuk hem abi işte bizimkisi.<br />
<br />
2 çocukta en önemli denge ise büyük olanın hala çocuk olduğunu unutmamak. Başarıyor muyum bilmiyorum, gayretlerim büyük ama.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-NIz9cCNA6EI/UHCJdWoNiSI/AAAAAAAADZE/7OyXm-fT4bI/s1600/DSC_0821.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-NIz9cCNA6EI/UHCJdWoNiSI/AAAAAAAADZE/7OyXm-fT4bI/s640/DSC_0821.jpg" width="426" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Otelin çocuk klübünde hazırladıkları gösteriden<br />
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Irmoşa gelince. Geçen hafta yaşını kutladık. 1 yaşına kadar ona hep Sakine dedik. Ne zaman tatile gittik geldik, Irmak'la gidip başka bir çocukla döndük sanki. Diş midir ne zıkkımdır o kadar zor çıkarıyor ki haftalarca süründürüyor. Artık ona Sakine demekten vazgeçtik. Geçici bir dönem biliyorum ama bana günler çok zor geçiyor.<br />
<br />
Irmoş'a başlarsam uzun sürer. Ama şunu anladım ki insan çocuk büyütmenin zorluklarını unutuyor da ondan 2.çocuğa karar veriyor.<br />
<br />
Neyse Irmoş ve abisinin hem ne kadar benzer hem de ne kadar farklı 2 çocuk olduğunu büyüdükçe daha da iyi anlıyorum. Ama diyorum ki iyi ki, iyi ki olmuşlar. İyi ki onlar benimler. ( Çok mu bencilce oldu??) Seviyorum sizi bebelerim benim!!!<br />
<br />
<br />
<br /><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-64277393972599648872012-03-27T16:04:00.001-07:002021-03-30T00:49:33.956-07:00Çınar 4, Irmak 6<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-DChMWOROqL8/T3JGe9OBY6I/AAAAAAAADYY/srgil4LhZZ8/s1600/DSC_0107.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://2.bp.blogspot.com/-DChMWOROqL8/T3JGe9OBY6I/AAAAAAAADYY/srgil4LhZZ8/s640/DSC_0107.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Mart ayı Irmak ve Çınar'ın gelişim basamaklarındaki önemli dönüm noktalarından biri oldu. Çınar çocukluktan iyice çıkıp "Ben kendim karar verebilirim. Siz karışmayın bana!" diyen koca bir adam, Irmak da gel gel yapan, karşısında sakız çiğnerken ağız hareketlerini taklit eden koca bir abla oldu.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-RBID05CwqGA/T3JA2RpImFI/AAAAAAAADXA/MeEvd0Vpj9w/s1600/DSC_0005.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="424" src="http://2.bp.blogspot.com/-RBID05CwqGA/T3JA2RpImFI/AAAAAAAADXA/MeEvd0Vpj9w/s640/DSC_0005.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Kreşte- Donmuş surat aynen böyle</td></tr>
</tbody></table>
Çınar bu sene doğumgününü önce kreşte sonra oyun grubu arkadaşlarıyla kutladı. Bir Çınar klasiği, pasta gelince dondu kaldı yine. Utandı, sıkıldı, mimik bile yapmadı. Üfledi, ardından sanki içine başka biri girmiş gibi bitmek bilmeyen enerjisiyle koştu, atladı, zıpladı. Bu nasıl bir enerjidir, nasıl bir harekettir anlayamadım. Bir insan evladı hiç mi yorulmaz!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-peSMIavfULM/T3JA6TQRMdI/AAAAAAAADXM/5fKz-zrUwEA/s1600/DSC_0029.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://3.bp.blogspot.com/-peSMIavfULM/T3JA6TQRMdI/AAAAAAAADXM/5fKz-zrUwEA/s640/DSC_0029.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-NuuVYk-UPpk/T3JA9GX_q5I/AAAAAAAADXY/l4LtqiKvUyQ/s1600/DSC_0041.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://4.bp.blogspot.com/-NuuVYk-UPpk/T3JA9GX_q5I/AAAAAAAADXY/l4LtqiKvUyQ/s640/DSC_0041.jpg" width="640" /></a></div>
Son yazımdan sonra ne kadar geçti bilmiyorum ama Irmak'ın yeni becerilere sahip olmasına yetecek kadar bir süreydi ki bu bebekler her geçen gün yeni beceriler öğrenmiyorlar mı!<br />
Hep söylüyorum. Üzülüyorum büyüdüğüne. Çok çabuk, çok müthiş bir hızla büyüyor. Hep böyle kalsın, hep 6 aylık olarak kalsın. Hiiiç büyümesin.<br />
Hatta hem 6 aylık olup, hem de ek besinlere başlamamış olsa tam olur. Emzir, emzir, oynat, gıdıkla, mıncıkla, kokla...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-9DdsHrd33qA/T3JDIlSR57I/AAAAAAAADYI/U-s1L11xO3A/s1600/DSC_0083.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://1.bp.blogspot.com/-9DdsHrd33qA/T3JDIlSR57I/AAAAAAAADYI/U-s1L11xO3A/s640/DSC_0083.jpg" width="422" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-pGyQlvCUYcI/T3JDK3t5j8I/AAAAAAAADYQ/XSvbZm7gwZ0/s1600/DSC_0106.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="422" src="http://1.bp.blogspot.com/-pGyQlvCUYcI/T3JDK3t5j8I/AAAAAAAADYQ/XSvbZm7gwZ0/s640/DSC_0106.jpg" width="640" /></a></div>
Malesef ek besinlere başladık. İlk çocuğu ek besinlere başlayacak olan her anne nasıl heyecanla bu ayları bekliyorsa, ikinci de öyle olmuyor valla. Aksine, kahretsin yine ek besinler başlıyor diye düşünüyorsun.<br />
Çünkü biliyorsun ki yedi, yemedi, ne pişirsem, ne zararlıydı, ne yararlıydı, ay tarif bulayım, ay bu alerjikti, ay bunu bu ay yiyemezdi, yuttu, yutamadı, püresiydi, cam rendesiydi, rondosuydu, oldukça gıcık bir dönem.<br />
<br />
İlk bebekte "Çocuğum büyüyor" hevesi oluyor ek gıdalara başlarken. Ama ikincide bir o kadar rahatsın. Doktor yoğurta başla mı dedi, hemen gidiyorsun hoooop dolabı açıyorsun. Hazır yoğurttan veriyorsun. Oldu da bitti maşallah!<br /><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-z_wMTQ935FA/T3JA72WGOYI/AAAAAAAADXU/mvgynEnkX9Y/s1600/DSC_0030.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://2.bp.blogspot.com/-z_wMTQ935FA/T3JA72WGOYI/AAAAAAAADXU/mvgynEnkX9Y/s640/DSC_0030.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
İlkinde ise hemen başlayamazsın, çünkü ev yapımı yoğurt evde yoktur. Aman günler öncesinden hangi sütle yapacağına karar ver. Yoğurt mayala. Kasıyorsun yani.<br />
Gerçi ilk denemeden sonra ben de sağlıklı olsun diye hep kendim mayaladım o ayrı. Ama eğer evde yoksa hazır yoğurttan da verdim. Hazır yoğurt yedirdim diye kendimi kahretmedim.<br />
<br />
İlkler, ilk meyve, ilk çorba, ilk sebze hem törenle verilir. Bunda böyle olmadı. Çorba yap, yerse yer, yemezse çok ısrar etme. Çünkü biliyorsun ki yemezse zaten hiçbir zaman yemez, Sen ne kadar zorlarsan o kadar yemeyen bir çocuk olur. Alışıktan sonra yemeye başlarsa şanslısın, yemezse yemedi diye kendini yediğin, sinir yaptığın yanına kar kalır. O yüzden stres yok.<br />
<br />
Irmak şimdilik kahvaltı dışında seviyor gibi. Bu sefer kendi doktorum söylemeden önce ( 6 aydan önce) internetten bulduğum tariflerle, Dr. Alev Kutlu'nun verdiği programı uyguladım. Bizim doktorumuz 5-6 ay arası sadece yoğurt ve meyve vermişti. Ben çorbalara başladım bu dönemde.<br />
İyi de oldu, daha rahat alıştı. Ben 6. ayı beklememe taraftarıyım. Zaten 5,5 aya kadar her ay aldığının aksine çok az kilo aldı. 150 gr kadar. <br />
<br />
Bir de Çınar'ın zamanında domates yasaktı ve doktor karışım veriyordu kahvaltıda. Artık domatesin alerjik olmadığı düşünülüyormuş ve bebeklere serbestmiş. Kahvaltı ise ayrı ayrı. Karışım yasak.<br />
<br />
Hatice'ye değil neticeye bakarsak yeni bir dönem başladı bizim için artık. Irmoş büyüyor, Çınar yeni çıkacak kanuna göre seneye ilkokula başlama yaşına gelecek (ben göndermeyeceğim o ayrı). <br />
<br />
Tıkır tıkır işliyor zaman. Hepimiz için. Hızlı ama bir o kadar zor ama kat kat güzel.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-YCraCRDb_MQ/T3JA-FK-oMI/AAAAAAAADXg/hv7aXKzM5g4/s1600/DSC_0056.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="424" src="http://3.bp.blogspot.com/-YCraCRDb_MQ/T3JA-FK-oMI/AAAAAAAADXg/hv7aXKzM5g4/s640/DSC_0056.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Çınar palyaçodan korktuğu için yanında makyaj yaptı</td></tr>
</tbody></table><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-38114804660268298032012-02-23T15:45:00.000-08:002012-02-23T15:45:58.239-08:00Bu işte bir yanlışlık var<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-FB4ZIFkce78/T0bNn5wg_QI/AAAAAAAADWc/iKTEHDU_kck/s1600/DSC_2450.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://1.bp.blogspot.com/-FB4ZIFkce78/T0bNn5wg_QI/AAAAAAAADWc/iKTEHDU_kck/s640/DSC_2450.JPG" width="640" /></a></div><br />
... Cidden.. Biri 5 aylık biri 4 yaşında iki çocuktan büyük olanının daha "olgun" davranması beklenirken bizde bu durumlar başağı durumda.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-g-5950_Tuwg/T0bNVdd5S8I/AAAAAAAADWM/hHyIz6ad7Y4/s1600/DSC_2930.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://3.bp.blogspot.com/-g-5950_Tuwg/T0bNVdd5S8I/AAAAAAAADWM/hHyIz6ad7Y4/s640/DSC_2930.jpg" width="640" /></a></div><br />
Mesela;<br />
Irmak bazen sabaha kadar deliksiz bazen sadece 1 kez uyanıyor geceleri. Çınar sabaha kadar 4,5,6... kez kalkıyor. Tutturabildiğine.<br />
<br />
Irmak gece uyandığında ağlamıyor, tısıldıyor kendi kendine ıkınıp, sıkılıyor. Çınar geceleri uyandığında "anneeeeeeeee" diye höykürerek ağlıyor.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-rLQrX1-eLCQ/T0bNpdMAybI/AAAAAAAADWk/jqVbGgcBr5w/s1600/DSC_3088.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://4.bp.blogspot.com/-rLQrX1-eLCQ/T0bNpdMAybI/AAAAAAAADWk/jqVbGgcBr5w/s640/DSC_3088.jpg" width="640" /></a></div>İyi tarafı var bir de. Çınar 9.30'da yatıyor. Bebek olanı ise 10.30'da yani abisinden geç gece uykusuna geçiyor.<br />
<br />
Irmak ağlayan bir bebek değil. Doğduğundan beri ağladığı sayılıdır. Çınarsa gün içinde ota, ..ka herşeye ağlar oldu. Evde ağlayan bebek olan değil dana olan.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-ZxQ_qA73Mck/T0bNq_TaycI/AAAAAAAADWs/8gwV6B8mZPc/s1600/DSC_3236.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-ZxQ_qA73Mck/T0bNq_TaycI/AAAAAAAADWs/8gwV6B8mZPc/s640/DSC_3236.jpg" width="424" /></a></div>Irmak kendi kendini oyalayabiliyor. Önüne koyuyorum 1- 2 çıngırak, sesli oyuncak, onlarla uzun uzun oyalanıyor. Oyuncak yoksa bile beni seyrediyor. Sadece yalnız kalmayı sevmiyor. Hemen söylenmeye başlıyor.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-7oSb4Nbuy1U/T0bNr0L5fSI/AAAAAAAADW0/WM-8ZOCO5xI/s1600/DSC_3223.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://3.bp.blogspot.com/-7oSb4Nbuy1U/T0bNr0L5fSI/AAAAAAAADW0/WM-8ZOCO5xI/s640/DSC_3223.jpg" width="640" /></a></div>Irmoşumu uykusu gelince yatağına yatırıyorum, çıkıyorum. Çınar'da da öyle yapıyorum ama uykuya dalana kadar 50 kez çağırıyor bizi. Süt içecektim, perdeyi örtmedin, muz yiyecektim, birsey soracaktım, üstümü örtme......<br />
<br />
İşte bundan diyorum, bir yerlerde bir yanlışlık var diye!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-9cS_ll1g7gk/T0bNXKCt3nI/AAAAAAAADWU/4POTqcQwNxI/s1600/DSC_2965.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="504" src="http://4.bp.blogspot.com/-9cS_ll1g7gk/T0bNXKCt3nI/AAAAAAAADWU/4POTqcQwNxI/s640/DSC_2965.jpg" width="640" /></a></div><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-33854378928771399722012-02-02T05:38:00.000-08:002012-02-02T07:13:01.500-08:00Heidi ve Varyemez4 ay 12 günlük kızce içeride uyuyor. Bir boy büyüğü, kızcenin erkek versiyonu ise kreşte. Geçenlerde anneme Çınar'ın 2,5 aylık fotoğrafını gösteriyorum. Annem "Irmak bu değil mi?" dedi.<br />
<br />
Çınar'ın bebekliğini bilenler benzetiyorlar. Ben fotograflarına bakınca benzetiyorum sadece ama dudakları ve pörtlek bakışları benziyor.Özellikle korktukları zamanki o şaşkın bakışları var ya bebeklerin, işte o halleri. <br />
<br />
Çınar kreşe alıştı. Mutlu gidiyor ve mutlu çıkıyor ve benim için de önemlisi bu. Geçen hafta ilk kreş hastalığımızı aldık ama neyse ki Irmoşa bulaştırmadan atlattık. Bulaşmasın diye bir o oda, bir bu oda koşturdum orası ayrı post konusu olur valla.<br />
Geniz eti ameliyatından sonraki ilk hastalığımız çok kısa sürdü. 5 günde geçti. Çok garip geldi bana. O zamanlar 2 haftada ancak toparlanıyordu.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-x1N3Ljpipm4/TyqfvLXmdfI/AAAAAAAADV4/XP4cuM-xQ9M/s1600/DSC_2641.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-x1N3Ljpipm4/TyqfvLXmdfI/AAAAAAAADV4/XP4cuM-xQ9M/s1600/DSC_2641.JPG" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://yasasinanneyim.blogspot.com/">Selin'in</a> doğumgününden- Zeynep ve Selin ile</td></tr>
</tbody></table><br />
Irmak 4 ay 12 günlükken gayet sosyal bir bebek oldu. Gözgöze gelmeyegör , sırıtmak için yer arıyor. Annem şöyle tanımlıyor :) "5 kuruşu varsa gülmeye vermiş."<br />
<br />
2,5 aylıkken dönmeye başlamıştı Irmak. Tam dönemese de yan dönüyor arada bir tam dönebiliyordu ama elini kurtaramıyordu. Şimdi tam dönebiliyor ama hala elini kurtaramıyor.<br />
<br />
4 ay civarında yaşanan o "sessizlik" dönemine henüz gelmedik. Hala hep konuşmaya çalışıyor. Belki de biz bu dönemi yaşamayız. Her çocuk sessizlik dönemini geçirecek diye bir kaide yok. Ya da kısa süreli yaşamış ve ben farketmemiş olabilirim.<br />
<br />
2.çocuk olmanın avantajlarını şöyle yaşıyor Irmak. <br />
3 aydan sonra emerken duyduğu her sese dönmeye başladıklarında emmeleri biraz sekteye uğrar. Daha uzun süre emzirmeye çalışırsın çünkü sürekli kafasını çevirir. <br />
Ama evde bol sesli bir abi varsa zaten sesle emmeye alıştığı için bu dönemi daha kolay atlatıyoruz. Yine renkli şeylere, yüksek seslelere dönüyor ama hemen memeye geri dönüyor. Özellikle de karnını biraz doyurmuşsa.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-exiZD7BGTc8/TyqM92D3oEI/AAAAAAAADVY/Nuvvxpq6dR8/s1600/Untitled-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="http://2.bp.blogspot.com/-exiZD7BGTc8/TyqM92D3oEI/AAAAAAAADVY/Nuvvxpq6dR8/s640/Untitled-1.jpg" width="640" /></a></div><br />
Bunların dışında çıngırağıyla, mobilleri, yumuşak renkli hayvanlarıyla bayağı bayağı oynamaya başladı. Bu da onu uzun süre oyalıyor.<br />
Ellerinden sonra ayaklarını keşfetti. Tam olarak tutamıyor ama yan yatarken yakalıyor.<br />
Emerken ağzımla, burnumla oynuyor. Ben en çok bunu seviyorum.<br />
<br />
Bir de bana en çok sorulan sorulardan biri: <em><strong>Konuşma ve dil gelişimi için neler yaptığım:</strong></em><br />
Hergün 1-2 kitap okuyorum ona. Aynı hecelerden oluşan kelimeleri sık sık tekrar ediyorum. (mama, baba, dede...) <br />
Zaten bunları 7-8 aylar civarında baba, dede demek için değil de konuşma öncesi antreman olarak hece tekrarları şeklinde söyleyeceği için ona bir hazırlık oluyor aslında.<br />
<br />
Her kitapta 4-5 kelime belirliyorum kendime. Hep onları tekrar ediyorum.<br />
Çevresel sesleri, hayvan seslerini (tak tak, cik cik) sık sık tekrar ediyorum.<br />
Aynı hecelerden oluşan şarkılar söylüyorum. Mesela bir çocuk şarkısını sadece -ma hecesini kullanarak söylüyorum.<br />
Ben konuşurken ellerini ağzıma koyuyorum (ağız hareketlerimi farketmesi için).<br />
Evdeki nesnelerin isimlerini sık tekrarlı söylüyorum.<br />
Uyurken başına bebek müzikleri olan cd açıyorum hep alıcı dil gelişimi için hem de seste uyumaya alışsın diye.<br />
Bir de en önemlisi evde sürekli ama sürekli hiç durmadan konuşan birileri -ki bu görünce çıldırdığı abisi- varken Irmoş sürekli uyarana maruz kalıyor.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-65746749764828142892012-01-26T15:38:00.000-08:002012-01-26T15:38:12.979-08:00Vay halime<div style="text-align: justify;">Uzuuuun zaman oldu. Yazmadığımın farkına bile varamadığım uzun bir zaman. Çok yorulduğum uzun bir zaman. 2 çocuklu olmanın zorluklarını daha da anladığım bir zaman.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Sebepse basit ama inceden; bakıcımız işten ayrıldı.</div><div style="text-align: justify;">...ve ben evin işleri, yemek, Çınar'la oynamak, yedirmek, uyutmak, Irmak'ın bezi, banyosu, emzirmek, uyutmakla çokca meşgulüm. Saçı başı dağıtmış halde geceleri sırt ağrısı bir yandan, bacaklarımın ağrısı bir yandan günü tamamlıyorum. Bu en erken gece 1'de oluyor. </div><div style="text-align: justify;">Yatağa yattığımda muzaffer komutan edasında " bugünü de kotardım hadeee" diyip sabah hiç olmasın diye gözümü kapatmak bile istemiyorum.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-7AHnbs_sX3Y/TyHg9UV539I/AAAAAAAADU8/xbRBnRggvoY/s1600/DSC_2357.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-7AHnbs_sX3Y/TyHg9UV539I/AAAAAAAADU8/xbRBnRggvoY/s1600/DSC_2357.jpg" /></a></div><br />
Ömrümde bu kadar yorulduğum başka bir zaman var mıdır bilmiyorum. Hepsini aynı anda beceremediğimi kabul ediyorum. 2 haftanın sonunda daha hızlı yemek yapıp, dağınıklığı daha az görüp, daha organize olmayı öğrendim ama yok ben almayım. Irmak huysuz bir bebek olsaydı ötesini hayal edemiyorum zaten.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Bu düzen-pardon düzensizlik- içinde beni en çok yoran şey aslında ev işleri ve yemek. Çocuklarla zaten yine ben ilgileniyordum ama eğer evde sürekli oynamak isteyen bir çocuk var ve ona sürekli "yemeği yapayım ondan sonra, şurayı toplayım ondan sonra, kardeşini emzireyim ondan sonra" demenin vicdan azabıyla Çınar'ı kreşe başlattım.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-yO17J16kOM0/TyHhDV5oMjI/AAAAAAAADVI/FFqt78y-3oY/s1600/DSC_2561.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://3.bp.blogspot.com/-yO17J16kOM0/TyHhDV5oMjI/AAAAAAAADVI/FFqt78y-3oY/s640/DSC_2561.jpg" width="424" /></a></div><br />
Bir önceki o çok meşhur ama aslında sadece işten hiiiç anlamayan o anaokuluna değil ama. Irmak'ı evde bırakıp oryantasyon sürecini tekrar baştan yaşamayı göze alarak daha eski, bu işi daha iyi bildiğine inandığım bir yere. Bu sefer işi bilen, azıcık çocuk psikolojisinden anlayan, daha binaya bile girmemişken 2.günde ağlaya ağlaya çocuğu kucağımdan alıp, sınıfa zorla götüren bir kreş değil burası. Yavaş yavaş, çocuğu hiç ağlatmadan sadece 1 haftada okula uyumu sağlayabilen bir yer.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Çok şükür alıştı Çınar. Irmak 1 hafta boyunca yarım gün anneanne, babaanne şefkatiyle benden ayrı kaldı ama neyse ki uyku saatlerine denk geldi bu süreler.</div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-AFIhAjgqanQ/TyHhCk8MmkI/AAAAAAAADVE/BJlX7R6SWdU/s1600/DSC_2452orj.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-AFIhAjgqanQ/TyHhCk8MmkI/AAAAAAAADVE/BJlX7R6SWdU/s640/DSC_2452orj.jpg" width="448" /></a></div><br />
Bu sürede hep sorduğum şu sorular geriye dönüp ısrarcı olma isteğimi depreştirdi ama iş işten geçmişti. </div><div style="text-align: justify;"><strong><em>Neden benim çocuklarım ne emzik ne biberon almazlar, neden?????</em></strong></div><div style="text-align: justify;"><strong><em>Ben hep 2 emzirme arasında koştura koştura işlerimi halletmek zorunda mıyım?</em></strong></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
<br />
<br />
</div><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-80358845925654823852011-12-26T15:33:00.000-08:002011-12-26T15:36:47.306-08:00Pinpon topu ben/ İlk çeyrek bitti bileGün denilen şey kendi temel ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra kalan vakitte evdeki biri yerinde duramayan, biri de emmeden duramayan iki veletin ihtiyaçlarını karşılamakla geçmekten ibaret.<br />
<br />
Bir tanesi "evde sıkılmak" ifadesini literatürde başka bir boyuta taşıdı. Oynadığı şeyler battaniye, ip, kevgir, yastık, sarımsak döveci. <br />
Yarın odasındaki bütün oyuncakları yok edip, acaba farkına varacak mı diye bir test etmeyi bile düşünüyorum. Yalnız başına güzel güzel oynayabilirken şu ara yanında ben ya da babası yoksa oyuncaklarıyla oynamıyor.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-vTNmFiSpYWM/TvkDfwTMZpI/AAAAAAAADUg/eUMDdKfLEZ0/s1600/DSC_2262.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://3.bp.blogspot.com/-vTNmFiSpYWM/TvkDfwTMZpI/AAAAAAAADUg/eUMDdKfLEZ0/s640/DSC_2262.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
Akşama kadar tv izlemek, telefonda oynamak ve Wii oynamak için kaç kez pazarlık ediyor benimle bilmiyorum ama izin vermiyorum. Hepsinden de nefret ediyorum. Bazılarına bu çok tutucu geliyor olabilir ama herkesin taktığı birşey var işte, benim de alerjim bunlara . <br />
En azından çok sınırlı olmak koşuluyla ya da zor durumda kaldığım zamanlarda izin veriyorum, misafir geldiğinde vb..<br />
Çocuğun yaratıcılığını kısıtladığı için, hareketsizleştirdiği için, düşündürmediği için.... için, için, için...<br />
<br />
Diğeri, en tombik ve minik olanı ise tombili vücuduna göre pek mühim beceriler edinmekle meşgul. <br />
3. ayımızı bitirdik.En çok sevdiğim aydır 3. aydan sonrası. <br />
Farklılaşmış ağlama gelişir. Altına yaptığında, uykusu geldiğinde, canı sıkıldığında niye ağladığını anlarsın, çeşit çeşittir.<br />
<br />
2,5. aydan bu yana nesnelere uzanmaya, elinde tuttuğu nesneleri ağzına götürmeye ve yüzüstü dönmeye başladı. Ama kolunu alttan kurtaramıyor kendileri henüz.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-rgeFl__MyGQ/TvkAnx2rwTI/AAAAAAAADUM/vLypK7c8cY8/s1600/DSC_2291.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://1.bp.blogspot.com/-rgeFl__MyGQ/TvkAnx2rwTI/AAAAAAAADUM/vLypK7c8cY8/s640/DSC_2291.jpg" width="424" /></a></div><br />
Çenesi çok mu çok. Gözgöze gelmeyegör. Anında agular başlıyor. 3.ay kontrolünde doktorumuz artık oturtabilirsiniz dediğinden beri de oturmak en büyük keşfi. Kafayı tutabildiği kadar uzun süre tutup, sağa, sola sırıta sırıta döndürüyor. Heeeyy yatmaktan kurtuldum der gibi.<br />
3.ayı bitirdiği günden bu yana da günde 2 kez 1 saat uyuyor çok şükür.<br />
<br />
Bir de kötü bir gelişme var ki beni sıkıntıya sokuyor. Bakıcımızla yalnız kaldığında 5 dk sonra "ağlıyor gelin" diye telefonla evime dönmek zorunda kalıyorum. Evde ben varsam daha az ağlıyor. Ama yalnızken geldiğimde canhıraş bir şekilde ağlarken buluyorum. Korkuyor ondan Japon Balığım.<br />
<br />
Neyse;<br />
2012'den<strong><u><span style="color: red;"> ilk</span></u></strong> istediklerim:<br />
Şu hastalıklar biraz azalsa da Çınar'ı tekrar kreşe göndersem de minik olanını hastalıklardan koruyabildiğim kadarıyla korumuş, diğerini de can sıkıntısından kurtarmış olsam. <br />
<br />
Olsam, yapsam, alsam, bitse, gitse -sa, -se..... ama en çok da Irmak hiç büyümese...<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-64641540605044881062011-12-10T14:56:00.000-08:002011-12-10T15:04:44.329-08:00Ekme, biçmeden ibaret<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-DTRa-Q7jLjY/TuPh_bWr2cI/AAAAAAAADT0/VPUcBDbm0G8/s1600/DSC_19661.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="436" src="http://4.bp.blogspot.com/-DTRa-Q7jLjY/TuPh_bWr2cI/AAAAAAAADT0/VPUcBDbm0G8/s640/DSC_19661.jpg" width="640" /></a></div><br />
Önce bana kızdı. Ardından:<br />
<br />
- <em><strong>Anne! İnsanlar bazenleri böyle annesini sevmeyebilir mi?</strong></em> diye sordu ördek ağızlım.<br />
- <strong><em>Evet, olabilir. İnsanlar kızdıklarında bazen öyle hissedebilirler</em></strong>, dedim.<br />
<br />
5 dk sonra:<br />
Masada otururken geldi kucağıma oturdu.<br />
Sırtı bana dönük, sağ kolunu kaldırdı, başıma doladı.<br />
<br />
- <em><strong>Güzel annem!</strong></em> dedi.<br />
<br />
Daha ben ağzım kulaklarımda duyduğumun şaşkınlığını üzerimden atmadan;<br />
-<em><strong>Annem bir yana, dünya bir yana</strong>,</em> dedi.<br />
<br />
Çocuğun sendir aslında dedim o anda içimden. Çocuğunun nasıl olmasını istiyorsan öyle olmalı, ne duymak istiyorsan onu söylemelisin diye düşündüm. <br />
0-6 yaş çocuğu video kamera gibidir. Ne kaydedersen onu izlersin!<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-17249727086029962762011-12-01T15:09:00.000-08:002011-12-01T15:15:21.912-08:0025 yıl önce doğursaydım eğer???<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-ff_q3dkwKFg/TtgA3rC1UII/AAAAAAAADTs/GHpoDst7GaQ/s1600/DSC_2023.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://3.bp.blogspot.com/-ff_q3dkwKFg/TtgA3rC1UII/AAAAAAAADTs/GHpoDst7GaQ/s640/DSC_2023.jpg" width="518" /></a></div><br />
Kapımız çalsın istiyorum. Çınar'ın <strong>mahalleden</strong> arkadaşları olsa kapıdakiler. "Hadi gel oynayalım" deseler ya da kapının önünden bağırsalar:<br />
"Çııııınaaaaaar, Çıııınaaarr!"<br />
<br />
Keşke...<br />
Keşke aşağı sokaktan arkadaşlarıyla kavga etse. Bana gelip onları şikayet etse.<br />
Keşke sokakta evlerin demirlerine ya da lambaların direklerine ip gerip voleybol oynasalar.Yakan top, saklambaç, istop, birdirbir oynasalar arkadaşlarıyla. Sonra topları arabanın altına kaçsa ve yere yatıp ayaklarıyla o topu çekmeye çalışsalar.<br />
<br />
Sokakta koşarken düşse, ağlaya ağlaya eve gelse, dizine yara bandı yapıştırsak, sonra koşa koşa oynununa, "<strong>mahallesine</strong>" geri dönse. Bayramlarda tel çevirseler, çıtır pıtırla, kız kovalayanla oynasalar. <br />
<br />
Mahallemizin bakkal amcası olsa bir de. Tek başına gidip gazoz almak onlara heyecan verse, buzzz gibi içseler gazozlarını. Kapakları kalkan saydam kutularda satılan gofretleri bakkal amca kese kağıtlarına maşayla koysa. Nadir yenen o gofretin tadı başka birşeyde olmasa.<br />
<br />
Komşunun kayısı ağacındaki çağlalara dalsalar. Sonra komşu teyze bağıra bağıra onları kovalasa. Ardından hem suçlu hem keyifli, tuzlaya tuzlaya o çağlaları yeseler.Gece yarılarına kadar o sokaktan eve girmese. Elli kere söylesem "Çınaaar hadi eve gir artık oğlum" desem. <br />
<br />
Sabahçı olsa okulda. Etütmüş, dansmış, müzik kursuymuş olmasa. Eve gidince bakacak kimse yok diye okuldan sonraki zamanını dolduracak aktivitelerle akşama kadar okulda kalmasa. Eve gelir gelmez formasını çıkarıp hemen sokağa koşsa. Koşsa, oynasa, yorulsa yorulsa, yorulsa...<br />
<br />
Benim çocukluğumu o da yaşasa keşke. Okuldan sonra ne yapacak kaygısı çekmesem. Okuldan sonra boş zamanlarını koşarak, yorularak, terleyerek, giysileri kirlenerek değerlendirse. Hayatı hep ders, hep ders olmasa.<br />
Çocukluğunun gerektirdiklerini DOYA DOYA yaşasa!<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-66313241115069899712011-11-24T04:12:00.000-08:002011-11-24T04:12:42.449-08:002.ay<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Dba7_TphYYM/Ts4yTabcfVI/AAAAAAAADTE/SN7w5TSVzsE/s1600/DSC_1672.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-Dba7_TphYYM/Ts4yTabcfVI/AAAAAAAADTE/SN7w5TSVzsE/s1600/DSC_1672.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
Japon Balığımla 2 ayı devirdik. Hiç geçmesin istedim bu sefer, Çınar'ın aksine. İlk çocukta insan büyüsün de bir an önce gelişiminin tüm aşamalarını hızla göreyim istiyor, başına geleceklerden habersiz.<br />
<br />
İkincide neler yaşayacağını bildiğinden ve geriye baktığında hiçbirşey hatırlamayacağını, o günleri, o süt kokusunu özleyeceğini bildiğinden doya doya, tadını çıkara çıkara yaşıyor. İnsan denen varlık gözünü karartıp bir çocuk daha yapabilecek kadar deli olabiliyormuş.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-zZiXZ0KqMng/Ts4yYrfydRI/AAAAAAAADTc/LLH_peWcUXs/s1600/DSC_1886.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-zZiXZ0KqMng/Ts4yYrfydRI/AAAAAAAADTc/LLH_peWcUXs/s640/DSC_1886.jpg" width="424" /></a></div><br />
Doktor kontrollerini yine yazmaya başlamak garip geliyor mesela.<br />
Geçen ay boy ve kilomuz 4.490 ve 56 cm idi. Bu ay 5.560 gr ve 59 cm olmuş bizim kızçe. Yanakları yerçekimine karşı gelemiyor şu aralar. Çınar'a göre daha az sütüm olduğunu düşünüyordum ama bugün doktorumuzla konuştuğumuzda ikinci çocukta ilkindeki gibi göğüslerdeki o aşırı gerginlik hissinin olmayacağı ama bu sütün daha az olduğu anlamına gelmediğini öğrendim, rahatladım. <br />
<br />
Zira Irmak'ta son 3 haftadır başlayan akşam 7'den sonra aşırı emme isteği sonucu hiç süt kalmaması beni üzüyordu.Yarım saatte bir emmesi sonucu süt iyice azalınca mememle kavga edip, ıh ıhhlarla kafa atıyor, süt gelmiyor diye kızıyordu.<br />
<br />
Yine böyle akşamlardan birinde mama vermeyi denedim. İk gün almadı ama 2. gün zar zor içti. O gün anne sütünü elinden alıp yerine yapay birşey vermiş gibi hissettim ve vicdanen çok rahatsız oldum. Sonrasında da zaten sevmediği için içmedi mamadan. Ben de şöyle bir formül buldum bir gece önceden 12 gibi sütümü sağıyorum ve akşam sütüm yetmezse onu veriyorum. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-j6TzBe_Kkd0/Ts4yXOpt01I/AAAAAAAADTU/V1Fq1qVN5VU/s1600/DSC_1775.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-j6TzBe_Kkd0/Ts4yXOpt01I/AAAAAAAADTU/V1Fq1qVN5VU/s1600/DSC_1775.jpg" /></a></div><br />
İnsan zannediyor ki ilk çocukta uyku, yeme vb düzenlerin nasılsa bunda da öyle olacak. Yok bunların gözünden, saçına, parmaklarından, teninin rengine, uykusuna, gazına, emmesine kadar herşeyleri tamameeen farklı.<br />
<br />
Mesela Çınar bu aylarda akşam 8.30-9.00 dedi mi uyurdu ama sabah erken kalkardı. Gece de sık kalkardı, gazı olduğu için. Kızçe ise evde hepimizden geç yatıyor. 3 hafta öncesine kadar 8'de uyuyordu. <br />
Şimdilerde abisini, babasını uyutup, beni de ayakta uyutup 11.00'den hatta bazen 12.30'dan önce uyumuyor. Ama bunun güzel yanı da sabah 6-7'ye kadar deliksiz uyuyor. Sonra 8.30-9'da emip geri uyuyor ve öğlene kadar kalkmıyor. Ben de onunla tabii :) Gündüzleri tilki uykuları uyuyor, öyle uzun uzun uykusu yok. Çınar ise bir yattı mı 3 saat uyurdu, ördeğim.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-3AYrdeXl_KY/Ts4yVKCRVkI/AAAAAAAADTM/6Qrhp6t0smE/s1600/DSC_1725.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-3AYrdeXl_KY/Ts4yVKCRVkI/AAAAAAAADTM/6Qrhp6t0smE/s1600/DSC_1725.jpg" /></a></div><br />
Bu arada Çınar da kreşe hala gitmediği için evde sürekli kardeşiyle olmaya alıştı ve daha da uyumlu bir üçlü olduk. Evde sıkılıyor tabii. Hala Tv'yi hemen hemen hiç açmıyorum. Mümkün olduğu kadar ben kardeşiyle ilgilenirken onun da kendi kendine ya da bakıcı ablasıyla oynamasına alışmasını istiyorum. Biraz da başardık sanırım. Ya da ben emzirirken sözel oyunlar oynuyoruz, şarkı söylüyoruz, kitap okuyoruz vb... Kendimizce bir düzen oturttuk bakalım. <br />
<br />
Hafta sonları ve akşamları da baba evde yokken Irmak ana kucağında abisiyle bizi izliyor. Irmak hala abisinin elini, kolunu sıkmasına maruz kalıyor yavrum ama Çınar'ın ameliyattan önceki o öfke nöbetleri kalmadı neyse ki. Ben de zamanında benden 12 yaş büyük abim tarafından az cimcik yememişim. <br />
<br />
Sonuç olarak, öyle, böyle kırkımızı çıkardık ve artık resmi olarak lohusa değilim. Hormonlarım da düzene girdi, ağlak halimden kurtuldum. Darısı verilecek kilolara, 3.aylara, 4.aylara, oturmalara, emeklemelere...İnşşşşalllah!!!!!!!!!!!<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-67226699874591843502011-10-31T13:38:00.001-07:002021-03-30T00:53:46.574-07:00Sen yokken bak neler oldu!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-19NSL3WuqMk/Tq7KkjflIaI/AAAAAAAADSk/xPUp451X3ts/s1600/DSC_1452.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://2.bp.blogspot.com/-19NSL3WuqMk/Tq7KkjflIaI/AAAAAAAADSk/xPUp451X3ts/s640/DSC_1452.jpg" width="640" /></a></div><div style="clear: both; text-align: justify;">Geniz etinin yokluğu bir çocuğun hayatında bu kadar mı güzel değişikliklere sebep olur. Bilseydim geçen sene kurtulurdum ondan. Doktorumuz her gidişimizde "Alalım bunu!" dediği halde inatla "ameliyat" olgusunun korkusu yüzünden vazgeçtik.</div><div style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div style="clear: both; text-align: justify;">Meğer çok basit bir operasyonmuş. Sadece ameliyata girerken ve çıktıktan sonra anestezi etkisiyle 1 saat kadar ağladı. Sabah ameliyat oldu ve öğlen sanki operasyon geçiren o değilmiş gibi koşturup duruyordu. Üstüne 2 adet tüpümüz bile oldu her iki kulağımızda. </div><div style="clear: both; text-align: justify;">Geniz etini aldırana tüp bedava!!! Gel tüpe gel!!</div><div align="justify" class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-x7vQBh1u9Mg/Tq7KfSm8QYI/AAAAAAAADSU/evPZ0sIFWVI/s1600/DSC_1291.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://4.bp.blogspot.com/-x7vQBh1u9Mg/Tq7KfSm8QYI/AAAAAAAADSU/evPZ0sIFWVI/s640/DSC_1291.jpg" width="640" /></a></div><div style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div style="clear: both; text-align: justify;">Abi ördeğim o günden beri deliksiz uyuyor. 1 senedir sabaha kadar 50 kez kalkan o değil sanki. Hem de kendi yatağında. Yanımıza gelmiyor :)</div><div style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div style="clear: both; text-align: justify;">İştahı yavaş yavaş açılmaya başladı. Yemek vakti diyince hooop masaya oturuveriyor. Yemek seçiyor o ayrı. Bu yaşa kadar sebzeye bayılan, kapuskayı bile severek yiyen oğlum, şimdilerde normal bir çocuk olup pilav ve patates kızartmasına dadanır oldu. Yesin de ne yerse yesin diyorum artık.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Tüm o agresifliği azaldı. Arada bir çığrından çıkıyor ama çoğunlukla dediklerime çok fazla itiraz etmiyor. Daha sakin, daha uysal. Bütün o gerginlikler kulaklarının duymamasından ve nefes alamamasındanmış.</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-PMKha_aiEeA/Tq7KiM3gCwI/AAAAAAAADSc/Gf5n1BTQCnc/s1600/DSC_1417.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-PMKha_aiEeA/Tq7KiM3gCwI/AAAAAAAADSc/Gf5n1BTQCnc/s640/DSC_1417.jpg" width="424" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Irmak'la daha iyi araları artık. O kadar çok kıskançlık nöbeti geçirmiyor. Gün içinde hala emzirirken, altını alırken, uyurken.... yani çocuğun her anında başından ayrılmıyor o ayrı. Sürekli bir kafasını koklama durumunda. Çok güzel kokuyor diyip burnu çocuğun kafasında yaşıyor.</div><div style="text-align: justify;"><br />
Uyku başına vurduğu zamanlarda daha çok canını yakmaya çalışıyor.</div><div style="text-align: justify;">Eskiden her uyuduğunda gelip başında bağırıyordu. Şimdi daha az yapıyor bunu. </div><div style="text-align: justify;">Özellikle evde misafir varsa Irmak'ın elini ve kolunu daha çok sıkıyor. Onun için geldiklerinin farkında. </div><div style="text-align: justify;">Neyse ki bir sürü kitap, oyuncak alıp depolamıştım. Irmak'a gelen hediyeleri görüp de üzülmesin diye misafirlerimiz getirmiş gibi ona veriyorum. Bu durum çok normalleşmeye başladı onun için. Habire oyuncak geliyor ki yüzüne bile bakmıyor</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Onun yanında bebişi doğru düzgün sevemiyorum da. Robot anne gibi, sadece emziriyorum, altını alıyorum. Gayet duygusuz ve ruhsuz. Yoksa bozuluyor koca ördek.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Konuşup güldürmek için bahaneler yaratıyorum kendimce. "Hadi gel oğlum, konuş kardeşinle de gülsün" diyip model oluyorum "Bak böyle konuşacaksın" diye. Kızcağızımı sevmek için bahanem oluyor işte. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Çileğim, pembişim de kendi halinde takılıyor. Gazımız çok bu aralar. Zinco veriyorum. Rahatlıyor. Bu sefer aman gazı var, ne yapacağım moduna da girmedim. Biliyorum ki geçecek. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Gerçekten insan 2. çocuğu çok rahat büyütüyormuş. Stres yapmıyorum hiçbirşeyini. Çınar'da en ufak bir sıkıntıda 10 kat fazla stres yaşıyordum. Bunda biliyorum ki, öyle, böyle büyüyecek ve herşey geçecek.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Hatta diyorum ki hiiiiç büyümese, hep böyle süt koksa. </div><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-5417238271516810962011-10-21T13:53:00.000-07:002011-10-21T13:53:27.966-07:00Yeni Blogger Girişimi: Parti Saati<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.partisaati.blogspot.com/"><img border="0" height="200" src="http://1.bp.blogspot.com/-cmrsti1rrNA/TqHXeepXogI/AAAAAAAADRo/-n5f1Lxy-4Q/s200/fotograf.jpg" width="200" /></a></div>Sevgili blogger arkadaşlarım <a href="http://ardademiryildiz.blogspot.com/">Ayça</a> ve Bige uzun çalışmalardan sonra yaratıcılıklarını yansıtacakları güzel bir işe adım attılar. İnternet üzerinden parti süsleri, doğum şekerleri kapı süsleri vb.. şirin tasarımlarla bizimleler.<br />
Irmak'ın doğum şeker kavanozlarını onlar hazırladılar. Heyecanlarını ve titizliklerini minik kavanozlarıma da yansıttılar. Elinize sağlık arkadaşlarım.<br />
Yolun başında çıkardığınız profesyonelce işler yapcaklarınızın garantisi eminim.<br />
<br />
Detaylı bilgi için: <a href="http://www.partisaati.com/">www.partisaati.com</a><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-42567711627371202982011-10-18T05:42:00.000-07:002011-11-11T13:56:30.841-08:00Geniz etimize veda ederkenHani tırnağının etle birleştiği yeri derin kesersin de tırnağın her etine değdiğinde canın yanar. Ne yanmadır o sızım sızım sızlar. Sonra tırnak yavaş yavaş uzar, acı günbegün hafifler.<br />
<br />
Çınar'ımın kardeş sızısı da güngebün hafifliyor işte. Şu aralar daha dingin bir hayat sürüyoruz. Kısmen...<br />
En azından Irmak'ın varlığını kabullendi. Yine ona her dokunuşu illa ki şiddet içeriyor. İlla kolunu, bacağını sıkıyor ya da o uyurken odaya girip uyansın diye bağırıyor. Sonra da" Yanlışlıkla oldu, özürdilerim" diyip suçunu bastırıyor.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-FH9HMW6-EuA/Tp1w5aeSeMI/AAAAAAAADRY/JyUePV1kJh0/s1600/DSC_1274.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://4.bp.blogspot.com/-FH9HMW6-EuA/Tp1w5aeSeMI/AAAAAAAADRY/JyUePV1kJh0/s640/DSC_1274.jpg" width="640" /></a></div>Ben de onun kıskançlığını hafifletmek için bazı çözümler kullanıyorum. Bunları ayrı bir yazı olarak eklerim.<br />
Çınar, Irmak hasta olmadan 2 hafta önce viral enfeksiyon geçirmişti. Şimdilerde hala ve hala bu hastalığın uzantılarıyla uğraşıyoruz. O enfeksiyon orta kulak iltihabına döndü. Sonra ishal, ateş vb... İyileşti derken tekrarladı. Antibiyotiklerimiz hep ishale neden oldu, bitirmeden bıraktık. <br />
<br />
Tekrar orta kulak iltihabı, tekrar kreşten viral enfeksiyon, tekrar ishal, tekrar ateş. Sonra kulakta sıvı birikmesi ve işitme kaybı. %70 sıvı dolu olduğu ve sıvı bir türlü gitmediği için sol kulağı çok az duyuyor.<br />
Çınar'la konuşurken yaşlı bir dedeyle konuşuyor gibi bağırıyorum. O da anlamazsa bağıra bağıra "Neeeeeeee?" diyor :))) Günün yarısı "Ne dediiiin? "Bir daha söyleeeee" lerle geçiyor.<br />
<br />
Bu arada geniz etimiz de iyice şişti mi tam oldu. Zaten tüm bunların sebebi geniz etimiz. Burnu tıkalı ve geceleri uyuyamıyor. <br />
Sabaha kadar bir Çınar'a koş, tekrar uyut, bir Irmak'ı emzir, altını al, gazını çıkar, hıçkırdığı için tekrar emzir, tekrar gazını çıkar. Bu arada uzun bir süre geçtiği için tekrar Çınar uyanır ve tekrar onu uyut. Olsun, olsun.... Ben şikayetçi değilim. Onları her gördüğümde, kokularını her aldığımda yeniden doğmuş gibi oluyorum. İyi ki varlar.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-Fy-qLaPwII4/Tp1x0LlDcoI/AAAAAAAADRg/a4b54NPqKtQ/s1600/Resim+239.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="426" src="http://3.bp.blogspot.com/-Fy-qLaPwII4/Tp1x0LlDcoI/AAAAAAAADRg/a4b54NPqKtQ/s640/Resim+239.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fotograf: <a href="http://nilsuluhayat.blogspot.com/">Özlem (Nilsu'lu Hayat</a>) tarafından çekildi. Eline sağlık canımcım</td></tr>
</tbody></table><br />
Çınar'ın bu hastalıkları dengemizi bozmuştu ki 10 gündür de arada birer gün mola veren ateş peydahlandı. Geçmedi bir türlü. En son damardan 3 doz antibiyotikle çareyi bulduk. Bu süre zarfında kalabalık yerlere girip yeni bir hastalık kapmayacak ki iyileşir iyileşmez geniz eti ameliyatı olacak ve kulaktaki sıvı için tüp takılacak. Bu hafta sonuna iyileşir diye umut ediyorduk ki şimdi de öksürük başladı. Sürekli ateşten dolayı kilot ve atletle yatıyordu. Ateşi düştüğünde üşüdü ve hastalandı sanırım.<br />
<br />
Bu hastalık furyasından Irmak da 15 günlükken nasibini aldı. Burnu tıkandı. 10 gündür nefes alamıyordu. Yeni geçti. 15 günlük bir bebeğin hasta olması çok ama çok üzücü birşey. Minicik burun deliklerinden nefes alamaması uyuyamaması demekti.<br />
<br />
Ufff yazarken yoruldum................<br />
Neyse sanırım geçti. Şimdi hayırlısıyla Çınarişkomun ameliyatı kaldı. Kreşe gitmiyor. Sürekli evde olması beni çok zorladı. Bakıcımız yerine herşeyi benim yapmamı istemesi, emzirirken Irmak'ın yanına, kucağıma gelip akşama kadar yapışık olmamız dışında bugünlerde ev halimiz daha da süt liman.<br />
<br />
Yok yok, 2. çocuğu düşünenler gözünüz korkmasın. Hayat eskisi kadar kolay değil ama o kadar da kötü değil. <br />
Çok zor ama çok güzel. <br />
Aşkın 1 iken 2 tane oluyor.<br />
2 tane mis kokuyu içine çekiyorsun.<br />
2 masum şey hayatının odağı oluyor. <br />
Bu arada senin şaftın kayıyor ama olsun, yine de güzel.<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-53698030825307323692011-10-05T02:03:00.002-07:002021-03-30T00:55:42.427-07:00Doğdum, geldim...4 kişilik bir aileyiz artık. Tam anlamıyla aile hem de. Çeşitli şekillerde kombinasyonları var ailemizin. Çınar-Anne, Baba-Irmak, Çınar-Baba, Irmak-Anne şeklinde. <br />
Bir de babasız olduğumuz bir kombinasyon var ki halim içler acısı. Ben, Çınar ve Irmak... Dün gece bunlardan birisiydi. <br />
<br />
Gözlerim uykusuzluktan yarı açık, yarısı çıkmış ojeli ellerim, kucağımda Irmak. Bir yandan emziriyorum, bir yandan da Çınar önde elinde direksiyon, ben arkasında koridorda araba olduk ve birbirimizi yakalamaya çalışıyoruz. <br />
-Hıııııın desene annneeeee...<br />
-Elinle direksiyon tutuyor gibi yapsana anneeee...<br />
<br />
Tek elimle Irmak'ı tutup emzirmeye diğer elimle de direksyon tutuyor gibi yapıyorum.<br />
İçimden düşünüyorum "10 çocuklu ev hanımları gibi hissediyorum kendimi"<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-EXsRELQniCs/TowOUsk_R2I/AAAAAAAADRI/6IkhcSn3r_A/s1600/DSC_0859.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://4.bp.blogspot.com/-EXsRELQniCs/TowOUsk_R2I/AAAAAAAADRI/6IkhcSn3r_A/s640/DSC_0859.jpg" width="640" /></a></div><br />
Hikaye bundan 40 hafta önce başladı. 2.olsun dedik. Allah'ıma binlerce şükür biz istedik, o verdi.<br />
38+3'de doğuma büyük bir stresle gittim. Çınar o sabah 6.30'da uyandı. Hiç kalkmaz o saatte oysa ki. <br />
<br />
Sürekli ağrıyan fıtığımı bildiğinden ona hem fıtığın beni daha fazla rahatsız etmemesi için onu iyileştireceklerini ve hem de kardeşinin doğacağını anlattım.<br />
Önce ağladı. Sonra beni asansöre kadar uğurlayıp sarıldı, sarıldı, sarıldı. Öptü, öptü, öptü.Saçlarımı okşadı.<br />
Hissetti neler olacağını. O bakışlarındaki hüzünü tarif edemem.<br />
<br />
Epidural takılırken çok korktum bu sefer. Önce bebek alınacağı sonra da fıtık ameliyatına alınacağım için karma ilaç verdiklerini söylediler.<br />
Ameliyata girmemle Irmak'ımın sesini duymam 10 dk'yı bulmadı bile. Çınar'ın aksine doğar doğmaz ağladı. Onu yanağıma koydukları anda 3. kez doğmuş gibi hissettim kendimi.<br />
<br />
Kendileri 3.290 gr ve 49 cm olarak doğdu. Çınar'ın aksine kumral ve beyaz tenli birşey. Ortak yönleri ise kaşları ve ördek ağızları. Bana hiç benzemiyor. Epidural olmasa, karışmış diyeceğim.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-kv6Mdn9OzcM/TowOWjZKRLI/AAAAAAAADRM/gDNlOWLoBnM/s1600/DSC_0872.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://3.bp.blogspot.com/-kv6Mdn9OzcM/TowOWjZKRLI/AAAAAAAADRM/gDNlOWLoBnM/s640/DSC_0872.jpg" width="640" /></a></div><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Odaya çıktığımda Çınar beni odada bekliyordu. İlk tepkisi "Anne neden öyle konuşuyorsun?" oldu. İlacın etkisiyle biraz baygın konuşuyordum. Sonrası hep aynı şekilde devam etti.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">"Kardeşimi sevebiliii miyim?"</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">"Kardeşimi son kez sevebiliii miyim?"</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Bunun anlamı şu: Sever gibi yapıp bir yerlerini mıncıklayabilir miyim?</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">İlk günlerin aksine daha rahatladı. Ona kardeşini sevmek zorunda olmadığını, onu anladığımı, ondan hoşlanmadığını anlayabildiğimi söylüyorum. Daha yumuşak sevmesini istiyorum. Empatik yaklaştığımda, duygularını anladığımı ve onu hala çok sevdiğimizi hissettirdiğimde daha ılıman yaklaşıyor. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Hep onu çok sevdiğini söylüyor ben öyle dediğimde. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Eve gelir gelmez ilk sözü hemen "Kardeşime bakacağım" oluyor ve o önde ben arkada koşuyoruz. O önce giderse bebiş önce parpıyı yiyor, ben gidersem bebişim abisinin</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Evet, işte ilk aşkımın son aşkımla olan kıskançlık hikayesinin miladı.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Söyleyeceğim demiştim. 1+1=2 değilmiş. 1+1=5 çocukmuş. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Zorlayan son çocuk değil ilk çocukmuş. Tek çocuk, hiç çocukmuş.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Olsun... Zor ama güzel bir hikayenin başlangıcı olsun diyelim, öyle olsun.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">En azından şimdilik.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com29tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-57804485272730701942011-09-26T07:28:00.000-07:002011-09-26T07:28:13.306-07:00Anne neden sesimi duymuyorsun artık?!!!!?"Anne neden sesimi duymuyorsun artık?"<br />
5 gündür ota moka, herşey ağlayan lohusa ben Çınar'ın ağzından dökülen bu cümleyi her düşündüğümde deli gibi ağlıyorum. <br />
Kulaklarımda çınlıyor sürekli.<br />
3,5 yaşındaki bir çocuğun yaşadığı kıskançlığın ötesinde sürekli başka bir canlıyla ilgilenmek zorunda kalmasının, kendini terkedilmiş hissetmesinin hatta kendini yalnız hissetmesinin çırpınışları, dış sesleri bunlar.<br />
En saf ve en açık haliyle.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-dUy8tJgox58/ToCLTrVDS4I/AAAAAAAADRE/Ol7EeiIKDM0/s1600/DSC_0915.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-dUy8tJgox58/ToCLTrVDS4I/AAAAAAAADRE/Ol7EeiIKDM0/s1600/DSC_0915.jpg" /></a></div>Ama o bilmiyor ki onu çok ama çok seviyorum. Sadece ameliyatın verdiği fiziksel acı, üstüne uykusuzluk ve sürekli emzirme, alta alma, gaz çıkarma, uyutma ritüeline sıkışmış ben ona vakit ayırmak için çok uğraşıyorum ama başaramıyorum. En azından şimdilik. Ben de, kardeşi de yeni hayatına alışana kadar.<br />
O ise tepkisini bazen yüksek sesle bazen de kardeşinin canını yakmaya çalışarak belli ediyor. Bazen de sebepsiz yere ağlıyor. Ona ayırdığım 10 dk'lık bir kitap okuma sürecinin bile nasıl rahatlattığını gördüm.<br />
Bana bakarken "hah işte, eski günlerdeki gibi anne" der gibi bakıyordu.<br />
Geçecek ördek ağızlım, geçecek. Sen kardeşinin varlığına, ben ikinize birden vakit ayırabilmeye, 4 kişilik bir aile olarak yaşamaya alışacağız. <br />
Senin sesini duyacağım oğlum, söz veriyorum<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-77306932471924859912011-09-21T10:32:00.000-07:002011-09-21T10:34:51.197-07:00Irmak'a 5 kala<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-V7z1F9CCjyc/TnoUIl07u3I/AAAAAAAADRA/NdJmvM7MzO0/s1600/DSC_0762.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://4.bp.blogspot.com/-V7z1F9CCjyc/TnoUIl07u3I/AAAAAAAADRA/NdJmvM7MzO0/s640/DSC_0762.jpg" width="640" /></a></div><br />
Şafak vakti geldi, çattı. Ne yerdeyim, ne gökte.. Ne doğum yapacağımı anladım, ne normal hayatımı sürdürebildim.<br />
<br />
Çınar'ın hastalığı tam bitti derken, kusmaları azaldı derken, 2 gündür yoğun ishal başladı yine. Bugün yarım günüm Çınar için hastanede geçti zaten. Onun dışındaki zamanlarda da Çınar'la yapışık geçti tüm gün.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-f6aALnDfViA/TnoRU1vfGPI/AAAAAAAADQ4/zwN1zTURMHY/s1600/DSC_0743.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://3.bp.blogspot.com/-f6aALnDfViA/TnoRU1vfGPI/AAAAAAAADQ4/zwN1zTURMHY/s640/DSC_0743.jpg" width="608" /></a></div><br />
Irmak'ın doğacağını (evet adı Irmak oldu) bildiği için Çınar'ın gerginliği hat safhada. Kelimelerle tarif edemiyorum. Zıvanadan çıktı. Ne bakıcıyı ne annemi kabul ediyor. Herşeyi annem yaptırsın diye tutturuyor. 5 dk duşa girdim, çıktığımda Çınar çığlık çığlığa ağlıyordu. Sebep: Suyumu annem içirsin.<br />
<br />
Tam kreşe alıştı derken,üstüne 1 haftadır evde ve kardeş geliyor. Açıkcası ben ..oku yedim.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-tUJ0G33OStA/TnoRFQCotrI/AAAAAAAADQo/AgGZ85W14FE/s1600/DSC_0703.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-tUJ0G33OStA/TnoRFQCotrI/AAAAAAAADQo/AgGZ85W14FE/s1600/DSC_0703.jpg" /></a></div><br />
Anladım ki planlı sezeryan çok stresliymiş.Çınar'da apar topar gittiğimiz için hiç böyle duygular içinde değildim. Gerçekten garip şeyler hissediyorum. Sanki yarından itibaren Çınar'ı aldatacakmışım, hayatım duracak gibi saçmasapan şeyler.<br />
Hiç yemek yemedim bugün, yiyemedim. Benim gerginliğimden bebiş de hiç hareket etmedi.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-7CLvk-3BlhI/TnoRHnHsKWI/AAAAAAAADQs/xcACBIl0BHo/s1600/DSC_0717.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://1.bp.blogspot.com/-7CLvk-3BlhI/TnoRHnHsKWI/AAAAAAAADQs/xcACBIl0BHo/s640/DSC_0717.jpg" width="640" /></a></div><br />
1 haftadır kapı süsü, altın yastığı ve bebek şekerlerini koyacağım kutu için uğraşıyorum. Çok ama çok zevkliydi. Kutunun içindeki şeker kavanozları ise <a href="http://ardademiryildiz.blogspot.com/">Ayça</a> ve Bige tarafından benim için hazırlandı. Elinize sağlık tatlı arkadaşlarım benim.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-zSTnu_TeQE8/TnoRmWKMk0I/AAAAAAAADQ8/oM_uP4qxFoc/s1600/DSC_0712koyu.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="425" src="http://4.bp.blogspot.com/-zSTnu_TeQE8/TnoRmWKMk0I/AAAAAAAADQ8/oM_uP4qxFoc/s640/DSC_0712koyu.jpg" width="640" /></a></div><br />
Sanırım (umarım) benim için hayatımdaki hamilelik sayfası kapandı. Bu sefer çok zor geçtiği için buruk bir sevinç var içimde. <br />
<br />
Neyse en azından başıma neler geleceğini biliyorum. Ama şunu şimdiden anladım ki 1+1=2 çocuk değilmiş. Çok daha fazlası. Kaç olduğunu doğumdan sonra hesaplarım artık :)<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-pUhrH3JkwRg/TnoRJTmgq5I/AAAAAAAADQw/TM-83Xg8jvc/s1600/DSC_0719.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-pUhrH3JkwRg/TnoRJTmgq5I/AAAAAAAADQw/TM-83Xg8jvc/s1600/DSC_0719.jpg" /></a></div><br />
Dualarınızı bekliyorum..........<br />
Önce sağlıkla gel kızım. Sonra mutluluk getir bize, 4 kişilik güzel bir aile olalım seninle.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-X5D2AGU8G5s/TnoRRbOvO4I/AAAAAAAADQ0/xBxLGCYEEqE/s1600/DSC_0722.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-X5D2AGU8G5s/TnoRRbOvO4I/AAAAAAAADQ0/xBxLGCYEEqE/s1600/DSC_0722.jpg" /></a></div><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-81249515258869336092011-09-18T08:13:00.000-07:002011-09-18T08:14:36.002-07:00Yazıyla Eksi DörtGüzel bir pazar günü. Günümün güzel olması için havanın çok sıcak olmaması, nefesimin sıkıştırmaması, rahat oturabilmem ve Çınar'ın yemeklerini yemiş olması gibi kriterlerim var.Bunların ilki haricinde hiçbiri yok. Nefes alabilmemin tek yolu uzanmak. Oturup kalkmak zulüm gibi. <br />
<br />
Çınar havayla besleniyor 3 gündür. Kreşten ilk hastalığını kaptı. Sürekli kusuyor ve yemiyor. 3,5 yıldır hiç bu kadar zayıfladığını hatırlamıyorum. Kaburgaları tek tek sayılıyor. Bu sene çok çekti yavrukuş. Hastalık, kreş, kardeş, uykusuzluk, korkular.... Üstüne bir de kuma geliyor. Zor bir sene onun için.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-vVeiTdR5xYE/TnYF5LPPQtI/AAAAAAAADQk/6CnYsZ4Kyw8/s1600/DSC_0690.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-vVeiTdR5xYE/TnYF5LPPQtI/AAAAAAAADQk/6CnYsZ4Kyw8/s1600/DSC_0690.jpg" /></a></div><br />
Olsun işte yine de güzel birgün.<br />
Dr perşembe gününe randevumuzu ayarladı. 22 Eylül'de mercimoşu kucağımıza alacağız inşallah. Kafamı karıştıran birşey var yalnız. Son adet tarihine göre perşembe günü 38 hafta 3gün oluyor ama doktor ilk ultrason ölçümünü baz alıyor. 1 hafta ileri oluyor yani 39 hafta 3 gün. 1 hafta daha bekler miydi acaba diye düşünüyorum. Nst'de kasılmalarımın başladığı görünüyordu, dayanacağını pek düşünmüyorum ama.<br />
<br />
İsim hala bulamadık. 4 isim arasında kaldık. Her isim konusu kavgayla bitiyor :)) Anlaşamıyoruz bu konuda. Bugün kura çekeceğiz artık. Başka yolu yok.<br />
<br />
Çınar'ın odasında birkaç ufak değişiklik yapıp kız odasına dönüştürdüm orayı. Perdeler, halılar değişti. Yatak korumalığı vs.<br />
Çınar'ın odası hala hazır değil. Bir tek perdelerini yaptırabildim. O da sonraya kaldı artık. Arabalı yatak diye tutturan bir oğlum ve kocam var. Ama ben kıl kapıyorum o yataklara.<br />
<br />
Artık geriye sayım başladı. Bir dahakine ya bebekli bir post ya da doğuruyoooom diye bir post yazarım artıkın.<br />
Dualarınızı bekliyorum.<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-74191936599436435142011-09-07T14:10:00.000-07:002011-09-07T14:13:33.634-07:00Ben:36+2/ Çınar: Oldu gibi<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-7SGMubJLbuU/TmfcdWZRtkI/AAAAAAAADQg/xvv2awmymzc/s1600/DSC_0568.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-7SGMubJLbuU/TmfcdWZRtkI/AAAAAAAADQg/xvv2awmymzc/s1600/DSC_0568.jpg" /></a></div><br />
Niye güncellemiyorsun diye sorup duruyorlar hep. İşte.... Hamileliğin ağırlığından ve yoğunluktan diyebilirim.<br />
Önce son günlerdeki önemli gündemimizden bahsedeyim.<br />
<br />
Bayram öncesi Çınar artık sınıfa bensiz gitmeye hazırdı. Öğretmeni ağlayarak, çığlık çığlığa götürdü yukarı onu ama bu seferki naz ağlaması idi. İlk baştaki gibi bilinmezlikten kaynaklı değildi. Bir kez bensiz geziye bile gitti. Ağlayarak bindi servise. "Gitmeyeceğiiiiiiim"ler havada uçuştu. Ama arkadaşı Emre jr'un yanına oturur oturmaz kendini güvende hissetti ve "Tamam annneeeee sen git hadiiii" diyerek beni yolladı.<br />
Bayramda onu strese sokmamak için hiç kreş lafını etmedim.Ama o hergün sordu. "Bugün kreş tatil mi???"<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-BRTyxAY6TJU/TmfcbDVcZDI/AAAAAAAADQc/8NTA5O5XV_E/s1600/DSC_0549.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://1.bp.blogspot.com/-BRTyxAY6TJU/TmfcbDVcZDI/AAAAAAAADQc/8NTA5O5XV_E/s640/DSC_0549.jpg" width="640" /></a></div><br />
Bayram sonrası ilk gün geceden ona kreşe gideceğimizi söyledim. Sabah uyanır uyanmaz ağlamaya başladı. Evden zor çıktık. Öğretmenini görünce ağladı, zırladı, sonra merdivene kadar onunla gelmemi istedi. Aynen de dediği gibi merdivenin başında sustu.<br />
Sonraki gün de aynı şekilde. Hatta ben eve geldim ilk kez.<br />
<br />
... ve bugün evden çıkarken ağladı sadece. Güzelce vedalaştı ama yine de giderken buruk baktı, üzüldüm.<br />
Bugün ilk kez kahvaltıya götürdüm. 2 gündür de öğle yemeklerini yiyormuş. Önceden reddediyordu, 1 kaşık alıp bırakıyormuş.<br />
Bizim oryantasyonumuz 1 ayı bulur demiştim. Gerçekten de 1 ay oldu tam. Araya bayram girdi tabii.<br />
Sırada tam güne geçmek kaldı. Ona hala emin olamıyorum. Belki doğumdan 2-3 ay sonra belki de haftaya.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-G4KDebVTgW4/TmfcXWduFWI/AAAAAAAADQU/nzh2_sBrQvg/s1600/DSC_0471.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-G4KDebVTgW4/TmfcXWduFWI/AAAAAAAADQU/nzh2_sBrQvg/s1600/DSC_0471.jpg" /></a></div><br />
<strong>Bana gelince:</strong><br />
Çok ağırlaştım. Hareketlerim iyice kısıtlandı. Sürekli nefes nefeseyim.<br />
12,5 kilo aldım. Çınar'da bu haftalarda 9 kilo almıştım.<br />
Suyum azaladığı için doktor 39. haftaya kadar dayanmaz diyor. Kontrollerim haftalık artık. NST'ye bağlanıyorum. Mercimoş müthiş hareketli. Bu da beni biraz gerginleştiriyor. Sürekli içinde kıpırdayan birşey, sıcak, hareket üst üste gelince bunalıyorum.<br />
<br />
Bebişin kilosu en son 2,650 gr idi. Bu da Çınar gibi 4-5 gün geriden gidiyor. Çınar 2.800 doğmuştu.<br />
39'a kadar dayanırsa 3 kg'ı geçer ama o kadar dayanacakmış gibi gelmiyor bana.<br />
Karnımda kasılmalar hissediyorum ara ara.<br />
Dayan kızım dayan. Daha ismin bile yok.<br />
<br />
Hastane valimizi ancak bugün hazırlayabildim.<br />
Beşiği kurulacak, odasına perde, halı ve yatak korumalığı alınacak.<br />
Çınar'a oda takımı yaptırılacak. Ama hiiiiiiç gücüm yok bunlar için.<br />
Bebekle genç arası oda takımı yok piyasada. Korkunç takımlar var. Ben de <a href="http://www.vibel.com/rubrique.php?id_rubrique=1&lang=7">Vibel</a>'den kopya çekip çizdim birşey. <br />
Sonrasında herşey tamam inşallah. <br />
Bir tek kızım kalıyor geriye. Sağlıkla gelirsin inşallah bebiş.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-SyJPIIFftMQ/TmfcZpqdGYI/AAAAAAAADQY/AJ6qtYhv22I/s1600/DSC_0493.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="424" src="http://2.bp.blogspot.com/-SyJPIIFftMQ/TmfcZpqdGYI/AAAAAAAADQY/AJ6qtYhv22I/s640/DSC_0493.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Foto: Hafta sonu Emre Jr bisiklete binmek için misafirimizken!</td></tr>
</tbody></table><div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-26000420090718011312011-08-17T05:07:00.000-07:002011-08-17T13:01:40.062-07:00Kreşli Hayat<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Güneş gözlüklerimin altından çaktırmadan ağlıyorum. Öyle sıkıyorum ki kendimi bıraksalar höyküre höyküre ağlayacağım. Arkada da Çınar "gitmeyeceğim" diye ağlıyor. Benim ağlamam sinirimden, onun ağlaması hem istememesinden hem nazından. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Hormonlarım bir yandan, "Onun istemediği bir şeyi zorla yaptırıyormuşum hissi" bir yandan, 6. gün oldu ama hala sınıflara çıkmak istemiyor diğer yandan, yaklaşan doğum nedeniyle "Ya alışmazsa stresi" öbüüüür yandan, kreşte kızdığım bazı şeyler dolayısıyla oryantasyon planlarına müdahale etme stresi bir yandan, evden çıkarken Çınar'ı ikna etmeye çalışırken yaşadığım gerginlik, kan, ter içinde kalma en öbür yandan, üstüne bir de sıcak eklenince ağlıyorum işte.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
Çınar'ı bıraksam da kreşe, o içeride ben arabada bağıra bağıra ağlasam diyorum. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-ZnRg-63SQfY/TkupBLvUHBI/AAAAAAAADQQ/4540fQtY-GU/s1600/DSC_1300.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZnRg-63SQfY/TkupBLvUHBI/AAAAAAAADQQ/4540fQtY-GU/s640/DSC_1300.jpg" width="640" /></a></div><br />
Nasıl Çınar normal çocuk tepkileri veriyorsa ben de normal bir anneyim işte. Bana Ç.G.E. Uzmanı gözüyle bakmayın. Sadece 2.gün hiçbir açıklama yapmadan Çınar'ı yukarı yaka paça götürdüklerinde müdahale ettim. %50 -% 50 rol paylaşımı oldu ama o yukarıda ben de aşağıda ağlarken orda tamamen anne oldum işte. Ne zormuş.<br />
<br />
Sonrasında daha ılıman bir oryantasyon planı hazırlandı. Çınar'a daha uygun. Ben biliyordum ki Çınar gibi son derece temkinli, tanımadığı yetişkinlerle hemen iletişim kurmayı sevmeyen, önce gözleyen, emin olduktan sonra kendini açıp güven bağlarını atan ve annesine çok düşkün bir çocuğun kreşe adaptasyonu uzun olacaktı. Hele ki hastaneden yeni çıkmış ve kardeşi olacak bir çocuksa bu.<br />
<br />
Yarın başlayalı 2 hafta olacak ama biz kreşin gezilerinden dolayı 6 kez gittik henüz.<br />
Öğretmenini reddetti, sadece okul pskilogunu kabul etti. Nedeni ise "Ben öööretmenden tanıyorum(-utanıyorum)." Öğretmeninin ona bakmasını bile şiddetle reddetti.<br />
<br />
Öğretmenin boş oldugu bir an sadece çok sevdiği okul bahçesinde bir süre onunla oynadı. Sonrasında geriye yukarı çıkmak kaldı. Beraber çıktık ama sadece gözlem yaptı. Arada girdi oynadı.<br />
Bugün yine beraber çıktık ama ben 15 dk sonra aşağı indim. beni unnutmuştu. 1,5 saat kadar bensiz yukarıdaydı. <br />
Faaliyetlere katılmamış ama bu da çok büyük bir adım.<br />
Sonrasında da yalnız çıkması, ardından benim sadece çıkışlarına gitmem ve evden ağlamadan gitmesi kalıyor. Bu sonuncusu biraz uzun süren bir süreç aslında. Çoğusu evden ağlayarak çıkıp oraya gidince unutuyor.<br />
Tek dileğim bebek doğana kadar alışması. Yoksa hala hazırlıklarımı bitiremedim. <br />
<br />
33 hafta 2 günlük olduk bile. Yapılması gereken o kadar çok şey var ki, hala bir çoğuna başlayamamış olmak bile beni daraltmaya yetiyor.<br />
"Alıştıııık" başlıklı bir yazıyla burada olmak umuduyla.........<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-26353075346664530072011-08-01T07:30:00.000-07:002011-08-02T05:48:13.738-07:00Çıbık ve anası<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-0z-Zk-K-GkI/Tjav7gJ6P1I/AAAAAAAADQE/N1CvwZ7ayB0/s1600/DSC_0168.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="476" src="http://2.bp.blogspot.com/-0z-Zk-K-GkI/Tjav7gJ6P1I/AAAAAAAADQE/N1CvwZ7ayB0/s640/DSC_0168.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div align="justify" class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div align="justify" class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div align="justify" class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Eğer bir kadına beddua etmek istiyorsan "Allah hamileleliğinin son zamanlarını yaza getirsin. Bir de üstüne varislerin çıksın da o sıcaklarda varis çorabı giy. Ama o çoraplar bacağına değil de boğazına geçmiş gibi hisset emi" demek lazımmış. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Dışarısı 40 derece, evin içi 50 derece. Klimalar boğazlarımı şişirdi. "Neyse, 2 ay kaldı" deyip kendimi avutuyorum. Hiç birşey yapacak halim yok, çok fenayım.</div><div align="justify" class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div align="justify" class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-EwrQZzp32bk/TjawBEvxf4I/AAAAAAAADQM/g75kfY9WFpM/s1600/DSC_0197.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="http://1.bp.blogspot.com/-EwrQZzp32bk/TjawBEvxf4I/AAAAAAAADQM/g75kfY9WFpM/s640/DSC_0197.jpg" width="640" /></a></div>Çıbık krakerimin tekrar gülen yüzünü görmek çok güzel. Kaybettiği kiloların 600 gr'ını 6 günde aldı hemen. <br />
İlk 1 hafta müthiş agresifti. Hastanenin ve hastalığının verdiği bunalımdanmış. 2 gündür çok iyi maşallah.<br />
<br />
Herşeye mızırdanmıyor, öfke nöbetlerimiz o kadar çok değil. Daha söz dinliyor. En azından ben daha az bağırıyorum. Sadece uyku saatlerimizde uykudan kaçmak için bütün kozlarını oynuyor.<br />
<br />
En son ben cadı anneye bağlayıp "Çınaaaaaaaaaar" diye bütün siteyi inletince tırsıp yatağa yatıyor ve "Babamı istiyoruuuuum. Sen ben üzdün amaa" diye ağlıyor.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-yCntq4hb43o/Tjav-9G_INI/AAAAAAAADQI/yrgl-Y0sWNA/s1600/DSC_0184.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="422" src="http://4.bp.blogspot.com/-yCntq4hb43o/Tjav-9G_INI/AAAAAAAADQI/yrgl-Y0sWNA/s640/DSC_0184.jpg" width="640" /></a></div><br />
Aslında beni yoran çocuk değil, sevgili babamız. Çınar'dan çok onunla mücadele ediyorum. "Bu davranışları hep senin yüzünden" derken buluyorum çoğu zaman kendimi. Tamam, ben de yanlış olduğunu bile bile çok hata yapıyorum, ama aynı dili konuşamadığımız için Çınar doğru davramışın hangisi olduğunu öğrenemiyor. Herkes benden %0 hatalı bir çocuk yetiştirmemi bekliyor ama tam da hamileliğim 3 yaşına ve sıcaklara gelmesi sinirlerimin çok gevşek olmasına neden oluyor.<br />
<br />
Çıbık'ın babası oldukça duygusal davranıyor. "Üüüüüüüüü ben korktum, ben babamsız uyuyam"ı duyunca yelkenler iniyor. <br />
Şu anda uyku konusunda 1,5 yıl öncesine geri döndük. Yatağına bırakıp, iyi geceler deyip odadan çıktığım, sabaha kadar kendi yatağında uyuduğu zamanlar son 2 ayda tarihe karıştı. Tarih oldu!!!!!!!!!!!!!!<br />
3-4 yaş arası korkuların depreştiği dönem. Bizde de "canavar" korkusu başgösterdi. Kuzenleri sağolsun, "canavar" kavramını hayatımıza soktu. Bir de eskaza gittiği yerlerde izlediği, saçmasapan, gereksiz, çocukları vahşileştiren çizgi filmlerin olduğu Cartoon Network kanalında gördükleri.<br />
<br />
Çınar artık uykuya odada birisine sarılmadan geçemiyor ve geceleri yanımıza geliyor. Ben Çınar'ı eski günlerine döndürmek için 3 gün çabalıyorum, 4.günde babamız benden gizli yatağına kıvrılıveriyor. Çınar da zaten artık "Babaaa, korkuyoruuum" diye ağlıyor.<br />
<br />
Doğuma 2 ay kala eski alışkanlıklarına döndürebileceğimi sanmıyorum. Özellikle geceleri yanımıza gelmemeyi. Zaten doğumdan sonra geleceği yer yine bizim yanımız olacak. Beraber uyumaya bir kez alıştırdıktan sonra gerisi çok zor artık.<br />
<br />
Bu uzun bir mevzu. Bakalım önümüzdeki günler bize hangi yeni alışkanlıklar kazandıracak, hangi eski alışkanlıklarımızı hediye edecek.<br />
Daha serin günlere....<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-63987920340959275402011-07-21T14:42:00.000-07:002011-07-21T14:42:27.971-07:00Tanıştırayım: Çınar-Salmonella, Salmonella-ÇınarBütün hastaneyi ayağa kaldıran bir damar yolu değiştirme mücadalesi sonrası biraz önce kan ter içinde yorgun düşüp uyuyakaldı. Cumartesiden bu yana aldığı serumlar, yapılan iğneler, alınan kanlar verilen ilaçlar benim, en çok da onun psikolojisini bozdu.<br />
<br />
Bugüne kadar doktor, hastane ve hemşire kelimeleri onun için sadece kontrol amaçlı gidilen bol oyuncaklı güzel yerleri ifade ederken artık 10 m2'lik bir odada 1 hafta boyunca acı, ağrı, bazen zorla yapılan müdahaleler, yatağa hapsolmak ve sıkılmak demek oldu.<br />
<br />
Yine de buna da şükür diyorum. Allah daha büyüklerini vermesin.<br />
Tatilimizi zehir eden Salmonella bakterisini ya havuzdan ya yiyeceklerden kaptık. Her ne kadar çok hijyen bir otel olsa da ben de doktorlar da havuzdan kaptığını düşünüyoruz. Aynı şeyleri yedik çünkü.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-yJkrj1Lkyq4/TiicoLP4wGI/AAAAAAAADQA/cdr5A6Sld1U/s1600/salmonella.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-yJkrj1Lkyq4/TiicoLP4wGI/AAAAAAAADQA/cdr5A6Sld1U/s1600/salmonella.png" /></a></div><br />
Aşırı ishal, ateş, kusma üçlüsüyle Antalya'da gittiğimiz hastane bize yatacaksınız dedi. İnanmadık, yola çıktık. Çıkmaz olsaydık. Eğer yolumuzun üstünde Afyon olmasaydı, karanlıkta, dağların içinde havale geçirirdi o titreme nöbet, ve ateşin üstüne. Bu arada alttan , üstten hiç durmadan çıkıyor.<br />
İlk hastaneye attık kendimizi. Sabaha kadar serum aldık, Ankara'da bir hastaneye yetişmemizi sağladı o serum.<br />
Geldik ve hala hastanedeyiz. Günde 40'ı bulan ishal sonunda 4-5'e kadar düştü. Kusma, ateş 2 gündür yok. Ama hala yemek yemiyor. Doktor kilosuna göre ağır bir tedavi uyguladıklarını söyledi.<br />
Yarın evci çıkacağız ve serum almaya günde 2 kez geleceğiz. Yoksa sıkılmışılığın verdiği ağlama nöbetleri, aşırı hareketlilik, herşeye tepki gösterme beni çıldırtacak.<br />
Çok bunaldı, neye tepki göstereceğini şaşırdı şu anda.<br />
<br />
Aslında ben rahatım. Sabah, öğle, akşam yemeğim geliyor. Etim, tatlım, meyvem, ara öğünlerim hepsi var. Diyetisyen günde 2 kez uğrayıp birşey isteyip istemediğimi soruyor. Canım birşey istese hemen gönderiyor. Ne yemek, ne bulaşık, ne çamaşır. Sıcak havada odada buz gibi oturuyoruz. Çınar sıkılmasa doğuma kadar dururum. Doğumu da burada yapacağım nasıl olsa, hemen yukarı kata çıkıveririm.<br />
<br />
Evde açılmamış valizler, çamaşırlar, karnımda 30 haftalık mercimoş ve hastane sonrası tüm huyu, suyu, düzeni değişmiş bir çocuk. Yandım ki ne yandım. Neyse ki bakıcımız gelemeyince bir yardımcı bayan buldum. Yoksa hem bedenen hem ruhen çok yorgunum. İyi ki de gitmişiz lanet tatile. Çok iyi geldi valla!!!!!!!!!!!!!!!<br />
<br />
Tam da geçen hafta kreşe başlıyordu Çınar. Doktor 2 hafta sonra başlamasının uygun olacağını söyledi. Ancak toparlanır.<br />
<br />
Evimizde tekrar sağlıkla koşup oynayacağı günler için çok dua ettim. Sanırım dualarım kabul oldu. <br />
Bir daha havuz mu?? Uzun bir süre bizim sitenin havuzuna girmeyi bile düşünmüyorum. En güzeli güzel denizi olan bir butik otel. <br />
Yoksa parasını önceden ödediğin otelin şezlonglarına uzanmak yerine bir hastane odasının yatak ve kanepelerine uzanırsın.<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-3311609650178808074.post-48768839407356273402011-06-28T08:47:00.000-07:002011-06-28T08:50:22.401-07:003. trimesterŞu hamilelik insanın çapını kaydıran birşey. Hele 2.kez hamişsen.<br />
Hep insan ilk hamileliğim nasıl geçtiyse 2.de de öyle geçecek diye düşünüyor. Ama öyle değilmiş.İlki de öyle çook rahat geçti diyemem. İlk 3 ayki bulantı ve son 2 ay fıtık olmam sebebiyle. Geri kalan zamanda çok da kilo almadığım için rahattı.<br />
<br />
Peki şimdi?<br />
Bu cadı kız bayağı zorladı beni. Tabii yüksek sesli düşünüyorum, beterin beteri var buna da şükür diyorum.<br />
26+1 haftayı (6,5 ay) tamamladığım şu günlerde 8 kilo alarak hamileliğime devam ediyorum. Hergün yüzme ve yürüyüş yapmaya çalışıyorum. Öyle çok yemek yiyesim yok. Yemiş olmak için yiyorum. Benim derdim tatlıyla. Çok canım çekiyor :(<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-6P1J9W5mra8/Tgn16-UZ88I/AAAAAAAADP8/njlbZEtfTwc/s1600/IMG_0081+copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-6P1J9W5mra8/Tgn16-UZ88I/AAAAAAAADP8/njlbZEtfTwc/s1600/IMG_0081+copy.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Soldan 2 hamiş: <a href="http://www.ardaakalin.blogspot.com/">Burcu</a>, ben ve <a href="http://emrealp.net/">Emre Jr'ın annesi Sibel</a></td></tr>
</tbody></table><br />
Cadı mercimoşum neler yaptı bana:<br />
<br />
Bulantılarım daha uzun ve daha ağır sürdü. Kusmalarım da daha çoktu.<br />
<br />
Üçlü tarama testinde risk çıktı. Amniyosentez korkusunu tattım.<br />
<br />
Fıtığım doğumdan sonra geçmişti. Bu sefer yine çıktı hem de 4.ayımda. Beni müthiş zorluyor. Ayakta uzun süre duramıyorum. 10 dk yetiyor. Çok canım yanıyor.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-kkU9GRgfRJU/Tgn11yEknzI/AAAAAAAADP4/5lszFVBOmNw/s1600/DSC_1327.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://4.bp.blogspot.com/-kkU9GRgfRJU/Tgn11yEknzI/AAAAAAAADP4/5lszFVBOmNw/s640/DSC_1327.jpg" width="424" /></a></div><br />
Çınar'da kılcal damarlarım örümcek ağı gibi olup geçmişti. Bunda sağ bacağım kılcal damarı geçip varis modunda. Ama korkunç oldum. Etek giyemiyorum. Ayakata durunca ağrıyor. Varis çorapları ile rahatlıyorum biraz. <br />
<br />
Çorabı her giydiğimde günlere giden yaşlı teyzeler geliyor aklıma. İğrenç bir renk ve kalınlıktalar. Bir de ayağıma terlik giyip çıksam tam olacak.<br />
Uzun lafın kısası, bunlar hiç doğumdan sonra geçebilecek gibi değil. Komple sardı sağ bacağımı. Görüntü ve ağrı dışında bebeğe kan gitmezmiş. Beni en korkutan tarafı bu oldu.<br />
<br />
Geçen hafta şeker yüklemesinde şeker de çıktı tam oldu.Haaahhh!!<br />
Şimdi 100 mg'lık şeker yüklemesi ile kesinleşecek bakalım.<br />
<br />
Şuracıkta 3 trimesterda yapılacak başka testler de kalmadı zaten. <br />
<br />
Tek isteğim sağlıkla bebişimi kucağıma almak şimdi. Benim çapım mı kaymış, kilo mu almışım, varislerim mi çıkmış, hepsi hikaye ne diyelim. Fakir avuntusu işte ;)<div class="blogger-post-footer">Sermin</div>Serminhttp://www.blogger.com/profile/13973488950892942028noreply@blogger.com11