10 Nisan 2015 Cuma

Biz yokken, çok büyüdük!

 Çooook uzun bir zamandan sonra merhaba!!!!!!
    
Biraz önce bloga girip bir bakayım dedim ve buraları ne kadar özlediğimi farkettim. Bizimkiler büyüdü, ufak bir güncelleme sadece benimki!

Bizde herşey yolunda. Ördeklerin birisi anaokuluna, diğeri 1.sınıfa gidiyor. Anneleri de babaları da yüksek lisans yapıyor. Hepimiz okullu olduk kısaca.  İş, okul, ev, çocuklar, ödevler, arada gezmeceler.... 
Kısaca hayat...

2 çocuklu yaşam zor çok zor ama keyifli geçiyor. İyi ki de olmuş dedim hep. Irmak kız olduğu için sanırım Çınar'dan çok ama çok farklı. İkisi hem çok iyi arkadaş hem de birbirilerinin azılı düşmanı gibiler. Evde sürekli bir kavga hali. 10 dk sessizce oynadıklarında kıllanıyorum. Gidip bakıyorum, hala niye bir çığlık sesi gelmedi diye. Irmak idmanlı büyüdü ne de olsa. Artık o da savunma teknikleri geliştirdi. Hatta bazen Çınar'ı Irmoş'un elinden almak zorunda kalıyorum. 

Fiziksel kavga etmedikleri taktirde pek mudahale etmiyorum. Hem problem durumunda kendi çözümlerini bulmayı öğrenmeleri için hem de kendi ruh sağlığım adına söyleyim. Sürekli arayı bulma durumu fena sinir bozucu birşey. Bir süre sonra amaaann moduna geçiyorsun. 

Neyse, çocukluğun ve kardeşliğin gerekliliği belki de. Hem dayanışmayı hem olumsuzluklarla mücadele etmeyi öğrenmeleri adına sınav gibi birşey kardeşlik. 

Özet: Güzel şey be kardeşlik.
      
Cee-e yapıp kaçıyorum. Hadi tutmayın beni ;)