İlk mama sandalyem

Çınar Efendi ilk kez mama sandalyesine oturdu. Çok hoşuna gitti, etrafı seyretti bol bol. Onun ağzından duygularını alalım.
" Oh be dünya varmış. Ne o öyle beni yere ana kucağına oturtuyorsunuz, kendiniz de yukarıdan dışarıyı seyrediyorsunuz. Bir de ben bakiiim yaa şu bahçeye. Aaaa büyüyünce oynayacağım arkadaşlarım da buradaymış. Seneye oynarız artık beraber. Hem sofrada neler yiyorsunuz onlara da bakıyım. Belki bana da verirsiniz ucundan. Ne o öyle hep süt süt, artık 6 aylık olmak üzereyim hem ben!


Ooo süper., uçağa bakıııın. Harika harika bayıldım ben bu sandalyeye. Büyüdüm ben büyüdüm anlayın artık! (cık cık cık)"

"Mmm yemekler de çok lezzetli görünüyor. Varsa yoksa yoğurdun tadına baktırıyorlar zaten. Ne var şu etli şeyi bi kerecik yesem"

" Annem de her bulduğu yere oyuncak takıyor. Oynayım da ayıp olmasın bari."

"Kim bu beni çeken yaa?!? Siz de elinizde makine habire beni çekiyorsunuz. Bi rahat yok ki!"

"Çekmeyin ya çekmeyin istemiyorum işte. Havamda değilim. Beni sandalyemde yalnız bırakın!"

"Hıh gitti herhalde. Ohh şöyle kafamı dinleyim biraz. Bahçeyi falan seyredeyim."

"Kurtuluş yok senden di mi anne yaa. Poz vereyim bari. Ay utandım biraz!"

"Babam birşeyler anlatıyor yine. Aynı hizada oturup sohbeti dinlemek de güzelmiş"

"Babam da ne komik adam yaa. Hem annemi hem beni güldürüp duruyor."

"İlahi baba yaa!! Seviyorum sizi!"

Anne-babadan not: Biz de seni seviyoruz.