Galactica-1

Yemek yemeyen çocuk zor olurmuş derlerdi de nasıl yemez diye düşünürdüm.
Gördüm ve tecrübeyle sabitliyorum nasıl olduğunu.

Yemek yiyeceğini anladığı anda ağlamaya ve sesini kalınlaştırarak kızar gibi sesler çıkarmaya başlıyor.
Karşısında bilimum hokkabazlıklar yaparak, güldürerek yedirmeye çalışıyorum. Bir kafamın üstünde durup, dönmediğim kaldı. Göbek bile attım dikkatini dağıtayım da yesin diye.

Bir ara bakıyorum 2-3 kaşık arka arkaya yemiş oluyor. Seviniyorum tabii.Alkışlar, yuppiler, oley oleyler, şarkılarla ödüllendiriyoruz.Arkasından "Sen öyle zannet" der gibi bakıyor ve ağzından yediklerinin hepsini çıkarıyor.Meğer ağzında biriktiriyormuş sıpa.

Yememek için ağzını sıkı sıkı kapatıyor. Gülünce vereceğimi öğrendiği için ağzını açmadan gülümsüyor. Başlıyor bağırmaya. Çok gergin ve stresliyim bu yüzden.

İlla ki emmek istiyor. Ardından emziriyorum. Emerken "hııı hııı" diye sesler çıkarıyor içli içli, sanki "hah işte benim istediğim bu" der gibi.

Galactica savaşlarının 1. bölümüne başlamış bulunmaktayız. Hayırlı olsun.