Çadırımın üstüne şıp dedi damladı

Çınar artık sadece bir bebek değil evde yavaş yavaş herşeye ortak olmaya başlayan evimizin bir ferdi olmuş. Kapının önünden geçerken onunkiyle benim ayakkabılarımı yanyana yerde dururken gördüğümde fotoğrafını çekemeden edemedim. Bir yandan da bunları düşündüm.
6 ay öncesine kadar fiili olarak evde bulunmayan bebiş, çıktı geldi ve ayakkabılarıyla, masadaki yeriyle, yatağı, yastığıyla evde bir yer edinmeye başladı. Yakında televizyonun kumandasına da ortak olunca tamamdır demek. Bu evde istekleri olan iki kişi değiliz artık. 3. bir kişi var evde.
Onun da fikri var, onun da istekleri, istemedikleri var, var olacak.
Vay be diyoruz hala. Hala hiç yokken gelip, pat diye düşüverişine hayatımızın ortasına ve birden bire tüm hayatımız oluverişine inanamıyoruz.
Sadece çoğalmakla aile olunmaz ama anne, baba ve oğul şeklinde oluşturduğumuz 3 kişilik ailemiz umarım bir gün daha da kalabalıklaşıp 4 kişilik daha büyük bir aileye dönüşür.