Geçen cuma öğle uykusundan sonra Çınar'ı kreşe getirdim.
Şöyle oldu:
Öğretmeniyle tanıştı.
Sınıfa girdi ve....
Beni unuttu :((
Önce annesi olarak şaşırdım, bu kadar mı çabuk dedim. Sonra eğitimci olarak bunun devamlı olacağını daha bilmiyor, bir-iki güne gerçekle yüzyüze gelir dedim.
Evvet...Eğitimci kimliğim kazandı.
Hem de tam da 2.gününde.
Okul biraz kalabalıklaşsın, çocuk dolsun sonra başlasın diyordum. Çünkü hergün gelen giden çok oluyor. Sürekli veli görüşmeleri yapıyorum. Beni bırakmayacağını biliyordum.
Normalde Çınar'ı evden çıkarmak ne mümkün.
Dün sabah bakıcı ablamız geç kalınca "hadi okula gidiyoruz" der demez hemen koştu çantasını getirdi. Ayakkabılarını son sürat giydi. Gık bile demeden....
Yoksa psikolojik olarak hazırlamamız, kapıyı kapatıp "hadi biz gidiyoruz, hoşçakal" dememiz, ardından Çınar'ın ağlayarak gelmesi "ben de geliyorummmm anneeee" diye bağırması, ardından kapı önünde giyinmesi, ayakkabılarını giydirene kadar 30 kez içeri gidip gelmesi ve kan, ter içinde çıkmamız lazımdı.
Ama hiçbiri olmadı. Gidiyoruz dedikten sonra benden bile hızlı hazırlandı.
Bilmiş bilmiş gitti okula. Sanki 40 yıldır gidiyor.
Ta ki kreşin kapısına gelene kadar.
Kapıya geldik ve orada başladı "beni kucağıma(kucağına) al anne..."
İndirene kadar canım çıktı. Öğretmenler pervane.
Yok... Yemek salonuna girmiyor. Bir süre sonra karar verdi ve girdi yemek salonuna.
Sonra????
"Sen yedir anneeee"
Allahımmm ben anaokuluna başlayınca yemeklerini kendi yiyeceği için mutluydum.
Kafamda sürekli alt yazı geçiyor." Alışma süreci, normaldir"
Diğerlerini de taklit edip, hiçbirşey yemedi.
Sınıfa girince beni unuttu.
Uyku ve yemek saatlerinde görünmemeye çalışsam da, veli görüşmesi, öğretmenlere birşey söylemem gerektiği durumlarda beni görünce uzun bir öpüşme, sarılma, kucağa gelme, omzuma kafayı koyup yatma, kulağına saçımı sokma faslı gün içinde en az 15 kez kadar tekrar etti. Arada istediğinde çıktı, beni gördü.. Giderken de "anne yütfen işe ditme" diyi endişeli ama mutlu bakışlar fırlattı.
Herşeyi benden istedi. Annem uyurken yanıma yatsın, kitabı sen okumaaaa annem okusun, yemeğimi annem yedirsin, sen konuşmaaaa annem konuşsun.
Görüşmelerim sırasında "Yaaa ben anneme ditmek istiyoyuumm" lar kapının önünde çınladı.
Yok dedim yok yok... Ertesi gün ve 1-2 hafta kadar getirmeyeceğim..
Çok yoruldum, çok. En iyisi o evde, ben anaokulunda.
Tek işim okul, çocuklar, program, plan, veliler, eğitimciler, gelişim değerlendirmeleri, kayıtlar, hazırlanacaklar olsun..
Çınar aç, gergin benim peşimde, ben işim yapamazken olmuyor....
Biraz vakit....
Fotoğraflar: Demir, Emre Jr, Arda ve Çınar. Arda ve Burcu'nun katılamadığı Tunalı buluşmasında yeni 4.cümüzü bulduğumuz anların hikayesidir.
Burcum inanmıyorsun ama inan o an hepimiz çok üzgündük. Gözlüklerden görünmüyor farkındayım.....
Bu hafta sensiz 2.blog yazısı ve sana ithafen notlar.....
Seni çok seviyoruz..... Valla billa....
16 yorum:
çok özledim sermin yaa:((
resimlere bayıldım maşallah ne kadar büyümüş hepsi :)
ilk fotoğraflara bayılldııımmm:))bıcırıklar sizi küçüklü büyüklü:)))burcu yok yazmışsın arda orda jeton düşmedi:)))
kreş olayındada ne yazsam anacım bilirkişi senken hemide:)))
Eylemcigim ben cevapliyayim hemen; son resimde ki 4. Kisi bizim yeni kankimiz burcunun eşi. O gün burcu olamayaagi için yerini eşi doldurdu :)
burcuuuu resimlere bı bak ben yine yalandan gülümsüyorum. Ya onlar ?
Sermincim biraz zaman... Oradaki düzeni tam kurunca gerisi gelir.
Yarın napiyoruuuzzzz ???????
Bı de burcu sondan bı ustteki resme bak. İkisi yine birbirlerine dayanmışlar. Ben yine tek basıma. sen yoksun ya bunuda göz onunde bulundur lütfen. O resimde sermin beni sonradan mı koydun anlamadım ki? :))))
Açıklama şöyle Eylemcim, ben Tunalıya o gün kuaföre gitmiştim, Arda da ben kuğulu parka gitcem diye tuturunca, geri kalan 3 bayan şahsiyetler de tunalıda tam da benim kuaförde olacağım saatlerde buluşmaya karar verince, şans eseri de kuğulunun orda Arda ve eşimle karşılaşınca, sırf beni gıcık etmek için hayatta fotoğraf çektirmekten ve çekmekten en çok nefret eden kocam bile o 5 dakikaya 1564 adet fotoğraf sığdırınca, esprileriyle kandırıkçılığıyla kızların kankisi olmayı başarınca bu kareler çıktı ortaya. Ben size ithafen öyle bir yazı yazıcam ki... Neyse ki saçlarım güzel olmuştu!! :P
Ayça bu da sana: sen sana doğum günün için aldığım hayatta seni en mutlu edecek hediyeyle oyalanacaksın canım arkadaşım.. Ya onlar?? :)
Ha bir de şu klübün adını değiştirin bence yoksa son üyeniz uçan tekme salabilir üstünüze.. :)
ayhh çok sevimlilerrr:)
Ne kadar eğlenceli bir post olmuş,çok keyif aldım okurken :)
Hepinize kocaman bir maşallah, kıskanıyorum valla sizi ne yalan söyliyim ;)))
Öptüm bücürleri...
ha ha çokk alemsiniz yahu:)))))
He he yorumlara çok güldüm. Harikasınız. Sizi kıskanmamak mümkün diil. Fotolar harika, bu oğlanlar harika, anneleri de harika. Daha ne olsun. Ah ah biz de evden çıkamıyoruz Sermin. Tıpkı sizinki gibi hadi biz gidiyoruz diyoruz. Bir süre ben de gelcem dedi ama simdi akıllandı. İyi siz gidin ben Efe'yle evde kalcam demeye basladı. Bir çözüm bulursan beni de haberdar et ne olur...
sermin, alışma sürecindeki gel-gitler çok zor...umarım çabuk geçer...kolay gelsin... oğluş süper, fotolar harika :))) 4 ahbap çavuşlara bayıldım yaaa...:P
elçincim çok zaman geçti ama üstünden. facebook'taki fotoğraflarınıza bakıyorum da arar ara ne kadar küçükmüş o zamanlar.
eylemcim sorma burcu'dan gizli gizli bir buluşma planladık. aaa bir baktık tunalı'da volki ve arda. yine olmadı yani :PP
senin eğlenirken ki fotolarını bulmaz mıyım ben gız ayçaaaa!!!
Burcucum canım arkadaşım.volki bizi hiç arayıp sormuyor. ben şahsen seni grubumuza geri almaya karar verdim.
ZEynep hoşgeldin. teşekkür ederiz :)
Sağol Eminecim. yok mu sizin oralarda oyun grubunuz?
Umurcum bizimki biraz ötlek olduğu için totosu yemiyor yalnız kalmayı. önce tamam gidin diyor sonra tam kapıyı kapatırken ben de geliyorum diye panikle koşuyor. tabii sizin gibi olunca zor. ay bir çocuğa parka gidelim diye yalvarılınır mı!!! valla ben yalvarıyorum
Zeynepcim evet. düzenli almadığım için alışması da zor olacak. öptüm .
Yorum Gönder