Gittik, Yorulduk, Geldik, Yorulduk

4 günlük kaçamak yapıldı. Bizim için biraz zor, Çınar içinse süper eğlenceli, bol uykulu geçti.
İlk gün yorgunluktan Çınar doğrudan bir tabirle "cozuttu" ama 2.gün kendine geldi, sayesinde biz de kendimize geldik.
Tatil mi ızdırap mı diye paniklemiş, restaurantta yabancıların usluuuuu, akıllıııı, yemeklerini kendi yiyen, yemek bittikten sonra kendi kendine anne, babasını bekleyen çocukları gördükçe bu işte bir yanlışlık var dedim.
Gün ola hayrola diyip 2.güne başladık ki Çınar eski formuna hafif huysuz da olsa döndü.

Bugüne kadar hiç dikkat etmediğim ayrıntılar
- Yabancılar çocuklarını hiç öpmüyorlar, bizim gibi sarmaş dolaş, şapır şupur değiller dolayısıyla daha az şımarık oluyorlar.

- Çocukları ağladığında görmezden geliyorlar. ( Bu konuda kendilerini çok takdir ettim doğrusu. Babası olmadığı sürece yapmaya çalışıyorum ama babamız malesef ki her zaman dayanamıyor, özelikle kalabalık ortamlarda)

-Çocuklarının bağımsızlıklarına önem veriyorlar. Önlerini koyuyorlar yemeklerini, çocuklar da kuzu kuzu yiyor. Biz ise daya kaşığı, illa tabak bitecek. Ben ki pirinç unu götürüp kocaaa tencerede aşçıya 1 bardak sütle muhallebi yaptırdım. 2.günden sonra böyle baş olunmayacağını anlayıp otelin yemeklerinden verdim ya da hazır kavanoz mamalarıyla idare ettim. Hangisi doğru hala emin değilim.

-Kesinlikle ama kesinlikle başka çocuklara dokunmuyorlar. Sadece uzaktan seviyorlar, bir bay bay, iki el sallama, uzaktan öpücük yetiyor.
Bizse illlaaa dokunacağız, dokunmasak çatlarız. Olmaaaz, ya yanaktan makas alınacak, ya eli öpülecek ya da yanaktan öpülecek.
Hele ki tüm turistlerle çok samimi! teşriki mesai içinde bulunan gayet lakait garsonlar her yanımızdan geçtiğinde "şşşt yakışıklı" (ya da arada sırada" şşt güzel kız" diye sevdikleri bile oldu) diyip orasını burasını ellediklerinde sinir olup, domuz gribi paniği bile yaşadım sessiz sessiz. Güya misafirperverler.

İlk günün yorgunluğundan sonra anladım ki Çınar 14. ay civarında başlayan "inadım inat, dediğimi yapmazsan bırak ağlamayı höykürürüm haaa kadın" hallerine girmiş bile.
Özellikle havuzda "şapka takmayacağım" kavgasından sonra 2. gün yine ağladığında "takmazsan seni çıkarıyorum havuzdan" diyip aldığımda o anda bütün otel sakinleri tarafından mimlendik. Öyle bir ağladı ki bakmayan kalmadı. O günden sonra da aramızda böyle bir mevzuu geçmedi bile. Ben kazandım :)) Şapkayı çıkarmadı.
Aynı şeyi havuz ve kumda oynamak için söyleyemeyeceğim. Kısa süre kalırsa ağlayarak çıktı hep ama 15-20 dk ona yetti yüzmek için.
Su onu sersemlettiği için 15 dk'dan sonra kafa omzumda odaya gidip uzun uzun uyudu. Açık hava çok fena çarpıyor Çınarişkoyu.
Günde 3-4 saat uyudu hiç olmadığı kadar.

Son güne kadar herşey yolundaydı aslında. Ama dönüş yolunda birden kusma ve ishalle tüm tatil mutluluğumuz içimizde kaldı. Gece ateşlendi. Aslında Çınar önceki burun tıkanmaları dışında ilk kez hasta oldu.

Doktor yediği birşey ya da havuzdan kapmış olabileceğini söyledi. Üşütme değilmiş.
Genel olarak iyi ama her 20 dk da bir altını değiştiriyorum.Çok fena ishal. Göz altları morardı, zayıfladı, yanaklarının tombişliği gitti.
Hiçbirşey yemiyor, içmiyor ve karın ağrısından uyuyamıyor.
Onu böyle görmek beni çok üzüyor. Yemeden , içmeden sadece emerek nasıl dayanabiliyor anlamıyorum.
7-10 gün daha sürebilirmiş :(
En azından halsiz değil, gülüyor, oynuyor çok şükür.

Güzel başlayan tatilimiz, böylece biraz moral düşüklüğüyle tamamlanmış oldu.