Karamela- İdil-Kaplumbağa

Bu resimlerdeki ortak nokta Çınar'ın Sardunya'nın Kaplumbağası'na yapışık hali. Ankan'dan Esin, Funda ve Deniz'le beraber yine ANKAN'dan Banu'nun açtığı Karamela Pastaevi'ni ziyarete gidip iştahımızı kabarttık. Çınar resim çekilirken abi arkadaşı Yalın'ı koklayıp, yakından incelemek istedi. Aradığını buldu mu bilmiyorum ama fotoğraflara yansıyan görüntülere bayıldım ben. Sanırım şöyle düşündü " Yaa bu abi benim dün oynadığım abi değil mi?"

Çınar'ın büyüdüğünü bu anı resimlerken daha iyi anladım. Kendinden 2,5 yaş büyük Yalın'la BERABER oynadılar. Yalın araba sürdü, Çınar'a verdi. Çınar eline aldı, inceledi, attı. Sonra Yalın müzikli oyuncağın düğmelerine bastı. Çınarcım heyecanlandı. Onu izledi, dinledi, o da oyuncağın düğmelerine basmaya çalıştı, hareket eden hayvancıkları tuttu.


Artık biryelere gittiğimizde ya da bize çocuklu birileri geldiğinde benim oğlum da onlara katılacak, oynamaya çalışacak. Ben birşeyleri kırmasın, oyuncaklarına, arkadaşlarına zarar vermesin diye gözüm üzerinde diken üstünde oturacağım belki ama olsun o da güzel.

Şimdi rahat mı batıyor bana?!?


Ne zaman ek besine geçecek diye heyecanla bekleyen ben, ek besinlere geçtikten sonra karnı acıktımı emzirmenin ne kadar rahat birşey olduğunu anladıktan sonra, niye bu kadar heyecan yaptım ki diye düşünüyorum bugünlerde. Şimdi Daha büyük bir çocuk annesi olmanın verdiği heyecandı sanırım o. "Artık benim oğlum da küçük bir bebiş değil. O artık yemek yiyor." Ek besinlere geçti de ne oldu? Her gitiğim yerde Çınar'a habire birşeyler yedirmeye çalışan bir görünümdeyim.


Şimdi yine birşeyler dürtüyor beni. Büyüsün de oynasın çocuklarla. Eeee? Büyüsün de oynasın, sonra sen sürekli onu kontrol et, biryelere gittiğinde nasıl davranması gerektiğini öğretmeye çalış, aman kırmasın, dökmesin, atmasın diye dört dön. Gittiğin yerden hiçbirşey anlamadan dön.


Anladım ki bu bebişler büyüdükçe daha çok vakit alıyorlar. Hep daha büyük olmasını beklemek yerine keyfini çıkarmak en iyisi. Gittikçe gündüz uykuları azalan, birlikte oyun oynamak isteyen, hep onunla aynı odada bulunmanı isteyen tatlı bebişim tüüüüm gün tüüüm vaktimi ona ayırmamı istiyor. Yürümeye başlayınca nasıl olacak diye düşünmeden edemiyorum.






-İdil Ablası ile- Kız çocukların anaç ruhları daha küçükken canlanıyor. Ablalar Çınar'a şefkatle yaklaşırken, abiler genelde dokunup, çekiştirmekten hoşlanıyor. İdil Çınar'a o kadar yumuşak davrandı ki, dokunmaya bile çekindi. Ördeğim de kafayı onun omzuna dayamış nasıl da oturmuş poz veriyor ama. Şımarık seni.


Çınar kendi boyutlarına uygun bilgisayarı görünce yine yavru ördek moduna girdi.


Büyüme hep böyle kal.

Yeni birşey görünce ağzını ördek gibi yap. Şaşkın şaşkın bak.

Hep altını alıyım, bacakların havada bezini bağlamamı bekle.

Sabahları hep senin de-de -de hecelerinle uyanayım.

Hep bebiş bebiş ağla, kıkır kıkır gül.

Yabancıları görünce hep şaşkın şaşkın, biraz ürkek ama ilgilenmez gibi bak.

Korkunca ağlamadan önce hep dudaklarını büz.

Hep saçma sapan şeylerle oyuncak niyetine oyna.

Kucağımda, benim yanımda olmaktan hep mutlu ol.

Ne bileyim işte, bunlar gibi biiiirsürü şey.

Herşeyin güzel be anneciğim.