8 Ekim 2012 Pazartesi

Bir Ses, 3 soluk

6 ay önce yeni yaşımız bize sağlık getirsin dileklerinizi alıp ortadan kayboldum. Bir sürü mail aldım, iyi misin, yaşıyor musun diye soranlar. Burdayım, yaşıyorum, iyiyim. Çoook şükür.
Çınar doğumgününden hemen sonra hastaneye yatmayı gerektiren, adını bile anmak istemediğim şüphelerle hastaneye yattı. Tedavisini oldu, çıktı. O günleri tekrar hatırlamak istemediğim için hiç detaya girmeyeceğim. Ömrümün en kötü günleriydi desem...

Ondan sonra da yazasım gelmedi hiç. Soğumuştum bayağı. Zaten bırak yazmayı, bilgisayarın başına oturacak vakit bile bulamadım. Hala da devam ediyor. 2 çocuklu hayat gayet koşturmacalı devam ediyor. Hem çoooook güzel hem çoooook zor. 

Çınar cephesinde durumumuz daha iyi. Artık 1 yaşını dolduran Irmoş'la oynamayı çok sevdiği için kıskançlıklarını biraz dizginledi.  Kreşten eve gelir gelmez hemen kardeşini soran bir abi, abisinin sesini hatta adını duyduğu anda çıldıran bıcırık ile tatlı 2 kardeş oldular.
1 yaş tahlili için kan alınırken alnından şapır şapır terler akıtan hatta bir süre sonra üzüntüsünden ağlamaya başlayan bir abi oldu benim minik ördek. Kardeşi aşı olacağı gün benden daha çok stres olan hatta "Anne nolur kardeşimi aşıya götürme, canı acıyacak" diye ağlayarak beni şaşırtan performansıyla hem hala çocuk hem abi işte bizimkisi.

2 çocukta en önemli denge ise büyük olanın hala çocuk olduğunu unutmamak. Başarıyor muyum bilmiyorum, gayretlerim büyük ama.

Otelin çocuk klübünde hazırladıkları gösteriden
 
 
Irmoşa gelince. Geçen hafta yaşını kutladık. 1 yaşına kadar ona hep Sakine dedik. Ne zaman tatile gittik geldik, Irmak'la gidip başka bir çocukla döndük sanki. Diş midir ne zıkkımdır o kadar zor çıkarıyor ki haftalarca süründürüyor. Artık ona Sakine demekten vazgeçtik. Geçici bir dönem biliyorum ama bana günler çok zor geçiyor.

Irmoş'a başlarsam uzun sürer. Ama şunu anladım ki insan çocuk büyütmenin zorluklarını unutuyor da ondan 2.çocuğa karar veriyor.

Neyse Irmoş ve abisinin hem ne kadar benzer hem de ne kadar farklı 2 çocuk olduğunu büyüdükçe daha da iyi anlıyorum. Ama diyorum ki iyi ki, iyi ki olmuşlar. İyi ki onlar benimler. ( Çok mu bencilce oldu??) Seviyorum sizi bebelerim benim!!!