9 Şubat 2010 Salı

Çalışan Anne Olmak

2 yıldan sonra tekrar çalışmaya başladım. Baktım doğum iznim fazla uzadı, artık izinimi tamamlama vakti geldi dedim.
Doğum izni mi kaldı, bebek nerede?
Dana kadar oldu ama hala bücürün teki.

Hiç bir şeye vakit bulamıyorum. İş dışında başka telaşlarımız da var şu ara.
9 çarşamba bir araya geldi yani.

Çınarişkomu çok az görmek fena koyuyor.
Akşam eve gelip, o yatana kadar onunla olamadığım zamanların açığını kapatmak ister gibi onunla oynuyorum, oynuyorum, oynuyorum. Sarılıyorum, öpüyorum, öpüyorum...

Tuvalet eğitimi güzel gidiyor sayılır. Hala söylemiyor ama tuvaletinin geldiğinin işaretlerini veriyor.
Dışarı çıkarken Çınar'ın çantasının, fotoğraf makinesinin yanına bir şey daha eklendi yükümüz azmış gibi. Adaptörümüz!!!
Dışarıda çok zor oluyor wc'ye götürmek ama bu da cabası.

İşe başlamamla mı alakalı yoksa 2 yaş sendromumuz doruk noktasında mı henüz anlayamadım ama Çınar 3-4 gündür çok hırçın.
Herşeyde kendini yere atıp, ağlıyor. Hiçbirşey işe yaramıyor.
Gözkontağı bile kurmadan, hızla odadan çıkıyorum. Bir süre ağlıyor, sonra bakıyorum tıpış tıpış geliyor :)
Pantolonu neden giydirdin, çorap giymeyeceğim, kalemi neden elimden aldım, onu neden oraya koydun?!... Herşey ama herşey kızması için bir neden.
Zaten günün büyük kısmını evde külotla geçiriyor, pantolon ve çoraba alerjiğiz bu aralar!!!

Bana eskisi kadar da sarılmıyor :( öpmüyor :(
İşe giderken arkamdan ağlamıyor :( ve :) Bu kadar çabuk alışmasını beklemiyordum açıkcası :(
Neyse aslında iyi birşey bu :((((
(Yazılar dış ses, ifadeler iç ses :p )
............Stop...............................
Posted by Picasa