23 Ağustos 2008 Cumartesi

Babaya özlem..

Neredeyse 1 haftadır oğlum babasıyla vakit geçiremiyor. Serkan Van'a gitti, yeni geldi. Geldiğinden beri de evde ve işte çalışıyor.
Bugün öğlen babası geldiğinde Çınar'ı ayağımda sallıyordum ama Çınar'da hiç uyuyacak göz yoktu. Göz göze geldiğimiz anda sevimli bir gülücük fırlattığı için göz göze gelmemeye çalıştım. Çünkü dayanamayıp ben de gülüyorum, bu sefer kıkırdamaya başlıyor ve uykusu iyice kaçıyor.
Baktı benden fayda yok babasını görür görmez ona yapmaya başladı şirinliklerini. Önce kollarını uzattı beni al der gibi, sonra kıkırdamalar falan. Ardından Serkan odadan çıktı ve Çınar bugüne kadar hiç göstermediği bir tepki verdi. Dudağını büzdürüp ağlamaya başladı. (Bayılıyorum dudağını büzdürmesine. Çok şirin oluyor.)Serkan geri geldi , o gelince yine kollarını uzattı, yine gitti, yine ağladı... Bu böyle kucağa alınıncaya kadar sürdü.
Değmeyin babasının keyfine. "Oğlum beni istiyor işte" diye böbürlene böbürlene geziyor şimdi.

2 yorum:

Naile dedi ki...

Büyüdükçe daha çok tanıyor ve daha düşkün oluyorlar. Bu da çok hoşuna gidiyor insanın. Sarılıp boynuna sarılması dünyaya bedel...

Sermin dedi ki...

Ya di mi? İşe başlayacağım zaman bu durum fena sarsacak gibi. O da arkamdan ağlaadı mı hiç gidemem artık. Ondan ayrı markete bile gidemez oldum ben yaaa.